Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι ''κανόνες'' του Εγώ και της Ψυχής......!!


Ο πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος προχωρά χωρίς πανοπλίες. Έχει βγάλει το προσωπείο του εγώ, έχει αφήσει πίσω ψευδαισθήσεις και κατασκευασμένες συμπεριφορές και ατενίζει την στιγμή του με την καθαρότητα της ψυχής του…
Όμως πόσο εύκολο είναι να γίνει αυτό όταν από μικρά παιδιά έχουμε εκπαιδευτεί στην αδιάκοπη προσπάθεια και σε στόχους ζωής. Η Ζωή όμως δεν είναι αγώνας δρόμου και δεν καρφιτσώνει στο στήθος μετάλλια. 
Σε όσους ξέρουν και κυλούν μαζί της προχωρώντας στο μονοπάτι της ψυχής τους μπορεί μόνο να χαρίσει γαλήνη, ισορροπία, πληρότητα…
Αν σου φαίνονται λίγα τα δώρα της μπορείς να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι απεγνωσμένα να την κατακτήσεις… Να ξοδεύεις όλη την ενέργεια σου για ένα αύριο που σίγουρα δεν το χρειάζεται η ψυχή σου.
Αν πάλι βαρέθηκες να πολεμάς κοίταξε την με καινούργια μάτια και δώσε στον εαυτό σου άλλες προοπτικές…
Ακόμα και τώρα πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι χρειάζονται στρατηγικές για να φτιάξουν την ζωή τους. Δημιουργούν ένα ''προφίλ'' και προσπαθούν να επικοινωνήσουν μέσα από αυτό με τους ανθρώπους. Προσπαθούν να εντυπωσιάσουν, να γίνουν αποδεκτοί, να ανεβάσουν το κοινωνικό τους επίπεδο και βάζοντας ''στόχους'' ακολουθούν κανόνες που λένε :
· Χρειάζεται σκληρή δουλειά για να πετύχεις κι αν δεν έρχεται το επιθυμητό αποτέλεσμα δούλεψε περισσότερο!
· Το περισσότερο θα σε κάνει ευτυχισμένο! 
· Μην εγκαταλείπεις τα όνειρα σου, τους στόχους σου… συνέχισε να προσπαθείς πιο σκληρά!
· Αν νιώθεις ανασφάλεια μη τους το δείχνεις ποτέ. Από εσένα πρέπει να βλέπουν μόνο ''δύναμη'' !
· Δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο του επιτυχημένου η λέξη αποτυχία. Μόνο επιτυχίες τον χαρακτηρίζουν!
Πόση προσπάθεια, πόση σκληρή δουλειά, πόση εμμονή, πόσο Εγώ; Και το αποτέλεσμα άραγε ποιο είναι; Αυτός είναι ο τρόπος για να γίνει κάποιος ευτυχισμένος;
Το ανθρώπινο μυαλό είναι αχόρταγο. Δεν ευχαριστιέται με τίποτα. Όσα πιο πολλά του δίνεις τόσα πιο πολλά ζητάει…
Για παράδειγμα θες ένα συγκεκριμένο αυτοκίνητο, ένα σπίτι με πισίνα ίσως… και το αποκτάς! Για πόσες μέρες το χαίρεσαι πραγματικά; Πόσο καιρό το απολαμβάνεις; Πολύ λίγο γιατί το μυαλό σου βαριέται εύκολα και αναζητά καινούριους στόχους για να υλοποιήσει. 
Για να τους βαρεθεί κι αυτούς στη συνέχεια αν ποτέ τους κατακτήσει. Κι αν δεν τους κατακτήσει αυτοί, θα παραμείνουν έμμονα μέσα του, μεγεθύνοντας σου την αίσθηση του ανικανοποίητου και δημιουργώντας συναισθήματα αναξιότητας. 
Υπάρχει όμως και μια άλλη ομάδα ανθρώπων που ακολουθούν κάποιους άλλους ¨κανόνες¨ που λένε:
· Αν έχεις προσπαθήσει σκληρά για κάτι και δεν τα έχεις καταφέρει άλλαξε ¨μονοπάτι¨. Βρες καινούρια έμπνευση!
· Αν αυτά που έχεις δεν σε ικανοποιούν, αν δεν είναι αρκετά, ανακάλυψε άλλα… μέσα σου!
· Αν το όνειρο σου δεν πραγματοποιείται και καταλαβαίνεις ότι τελικά ήταν μια φαντασίωση, βρες ένα όνειρο που ταιριάζει με σένα και την πραγματικότητά σου…
· Αν νιώθεις αδύναμος, ανασφαλής για κάτι απλά άφησε το, σταμάτα να το σκέφτεσαι για λίγο και να το τροφοδοτείς με φόβο, αρνητικότητα μέχρι να ξαναέρθεις στο κέντρο σου και να ξανασυνδεθείς με τη δύναμη σου!
Στη ροή της ζωής η επιτυχία ακολουθεί την αποτυχία όπως η μέρα τη νύχτα! Γι’ αυτό μην ανησυχείς και μην γραπώνεσαι ούτε από τα θετικά ούτε από τα αρνητικά αποτελέσματα! 
Δική σου πάντα είναι η επιλογή για να αποφασίσεις σε ποια ομάδα θέλεις να ανήκεις και ποιους κανόνες θέλεις να ακολουθήσεις. Εκείνους του Εγώ ή τους κανόνες της Ψυχής;

despoina palamari

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΣΕΡ ΑΡΘΟΥΡ ΚΟΝΑΝ ΝΤΟΥΛ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ…

Ένα τηλεγράφημα που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες της Νέας Υόρκης τον Μάρτιο του 1936, προκάλεσε τη συγκίνηση όλων εκείνων που πίστευαν στο μυστήριο της μεταθανάτιας ζωής. Ο Ντόυλ, ο οποίος πέθανε τον Ιούλιο του 1930, λίγο πριν εκπνεύσει, είχε υποσχεθεί στους οικείους του ότι θα τους έδινε σημεία που θα αποδείκνυαν τη συνέχεια της ζωής μετά τον θάνατο και ότι θα προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί τους. Πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του και χωρίς να έχει «ακουστεί» κανένα μήνυμα του διάσημου συγγραφέα, παρά τις επίμονες προσπάθειες που κατέβαλλαν τα πιο διάσημα μέντιουμ της Ευρώπης και της Αμερικής, οι θιασώτες της αθανασίας της ψυχής είχαν αρχίσει να απογοητεύονται, ενώ οι δύσπιστοι τους περιέλουζαν με σαρκαστικά σχόλια. Το θέμα είχε σχεδόν ξεχαστεί, όταν στις 13 Μαρτίου του 1936 κατέφτασε η είδηση της εμφάνισης του Ντόυλ και μάλιστα με την παλιά ιδιότητά του, του γιατρού. Το πνεύμα του Ντόυλ έκανε διάγνωση της ασθένειας από την οποία έπασχε η σύζυγός του, η Τζιν Ελίζαμπεθ Λ...

Άγνωστο Ον στην Χρυσόπετρα Κιλκίς (Έτος 1989)

Η επόμενη φωτογραφία είναι από προσωπική μου λήψη. Ανοιξη του 1989 , στο χωριό Χρυσόπετρα Κιλκίς.  Το φαινόμενο της υλοποίησης για ελάχιστα δευτερόλεπτα ενός 12μετρου γίγαντα μπροστά σε ανθρώπους.  Υπάρχει ακόμη μια μαρτυρία από έναν διοικητή του λόχου Στρατονομίας η οποία είναι η παρακάτω: Κλήθηκα ως διοικητής του λόχου Στρατονομίας από την πυροσβεστική να πάω άμεσα στην περιοχή διότι είχαν μεταβεί σε χρόνο μηδέν στρατιωτικοί από παρακείμενη βάση του ΝΑΤΟ (Αργυρούπολη Κιλκίς ) και προσπαθούσαν να εξαφανίσουν τα στοιχεία.  Στη φωτογραφία φαίνεται η πατούσα του τέρατος , μήκους 1,25 μέτρα , στην οποία οι Αμερικανοί στρατιωτικοί είχαν προλάβει να ρίξουν άσβεστο, με σκοπό  βέβαια να εξαφανίσουν τα στοιχεία ...   Το θέμα αποτέλεσε συζήτηση για πολλούς μήνες στη Β. Ελλάδα.  Και αν βέβαια η παραπάνω πατούσα έχει μήκος 1,25 μέτρα και το πλάσμα αυτό ήταν 12 μέτρα ψηλό, τότε τι πλάσμα μπορούσε να ήταν αυτό που η πατούσα του έχει μήκος μερικά ... χιλιόμετρα ...

Θάνατος δεν υπάρχει!

«Ψυχανεμίζουμαι πως κι η μαχόμενη ουσία πολεμάει πίσω από τα φαινόμενα να σμίξει με την καρδιά μου. Μα το σώμα στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ο νους στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ποιο είναι το χρέος μου; Να συντρίψω το σώμα, να χυθώ να σμίξω με τον Αόρατο. Να σωπάσει ο νους, ν’ ακούσω τον Αόρατο να φωνάζει. Περπατώ στ’ αφρόχειλα της άβυσσος και τρέμω. Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν. O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν’ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.» Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ως την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες:  Θάνατος δεν υπάρχει !» Ν. Καζαντζάκης - Ασκητική πηγη