Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Έρευνα - Όσοι βιώνουν «εξωσωματική εμπειρία» φοβούνται λιγότερο το θάνατο!!

Ο φόβος του θανάτου μειώθηκε γιατί είχαν την αίσθηση πως η ψυχή τους και η συνείδησή τους είναι ξεχωριστή από το σώμα

Αν ένας άνθρωπος βιώσει μια εικονική εξωσωματική εμπειρία, τότε μειώνεται ο φόβος που έχει για τον θάνατο, έδειξε μια νέα πρωτότυπη ισπανική επιστημονική έρευνα.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βαρκελώνης, με επικεφαλής τον Μελ Σλέιτερ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "PLoS One", σύμφωνα με το "New Scientist", πειραματίσθηκαν με 32 εθελοντές. Ορισμένοι συμμετέχοντες φόρεσαν στο κεφάλι τους ειδική κάσκα εικονικής πραγματικότητας και είχαν την ψευδαίσθηση ότι βγαίνουν από το σώμα τους και ότι διαθέτουν ένα άλλο εικονικό σώμα, με το οποίο μπορούσαν να «πετούν» πάνω από το κανονικό σώμα τους και να το βλέπουν από ψηλά (κάτι ανάλογο συμβαίνει με ορισμένες επιθανάτιες εμπειρίες σε αίθουσες χειρουργείων).


Στη συνέχεια, οι εθελοντές απάντησαν σε ερωτηματολόγια αξιολόγησης του φόβου τους. Όσοι είχαν βιώσει την (εικονική) αποσύνδεση από το σώμα τους, ανέφεραν ότι ένιωθαν πολύ λιγότερο φόβο θανάτου. Για «πολύ δυνατή επίδραση» έκανε λόγο ο Σλέιτερ.

Αυτό, κατά τους ερευνητές, πιθανώς οφείλεται στο ότι η εξωσωματική εμπειρία -έστω και εικονική- δίνει στον άνθρωπο την εντύπωση ότι η συνείδησή του (ή η ψυχή του) είναι κάτι διαφορετικό από το σώμα του και ότι συνεπώς δεν θα πεθάνει μαζί του, αλλά μπορεί να επιβιώσει μετά το θάνατο.

Οι ερευνητές εξετάζουν την πιθανότητα να αξιοποιήσουν την εικονική πραγματικότητα σε ασθενείς τελικού σταδίου που βρίσκονται λίγο πριν τον θάνατο, ώστε να τους ανακουφίσουν από το άγχος και να τους δώσουν ελπίδα.

protothema.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΣΕΡ ΑΡΘΟΥΡ ΚΟΝΑΝ ΝΤΟΥΛ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ…

Ένα τηλεγράφημα που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες της Νέας Υόρκης τον Μάρτιο του 1936, προκάλεσε τη συγκίνηση όλων εκείνων που πίστευαν στο μυστήριο της μεταθανάτιας ζωής. Ο Ντόυλ, ο οποίος πέθανε τον Ιούλιο του 1930, λίγο πριν εκπνεύσει, είχε υποσχεθεί στους οικείους του ότι θα τους έδινε σημεία που θα αποδείκνυαν τη συνέχεια της ζωής μετά τον θάνατο και ότι θα προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί τους. Πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του και χωρίς να έχει «ακουστεί» κανένα μήνυμα του διάσημου συγγραφέα, παρά τις επίμονες προσπάθειες που κατέβαλλαν τα πιο διάσημα μέντιουμ της Ευρώπης και της Αμερικής, οι θιασώτες της αθανασίας της ψυχής είχαν αρχίσει να απογοητεύονται, ενώ οι δύσπιστοι τους περιέλουζαν με σαρκαστικά σχόλια. Το θέμα είχε σχεδόν ξεχαστεί, όταν στις 13 Μαρτίου του 1936 κατέφτασε η είδηση της εμφάνισης του Ντόυλ και μάλιστα με την παλιά ιδιότητά του, του γιατρού. Το πνεύμα του Ντόυλ έκανε διάγνωση της ασθένειας από την οποία έπασχε η σύζυγός του, η Τζιν Ελίζαμπεθ Λ...

Άγνωστο Ον στην Χρυσόπετρα Κιλκίς (Έτος 1989)

Η επόμενη φωτογραφία είναι από προσωπική μου λήψη. Ανοιξη του 1989 , στο χωριό Χρυσόπετρα Κιλκίς.  Το φαινόμενο της υλοποίησης για ελάχιστα δευτερόλεπτα ενός 12μετρου γίγαντα μπροστά σε ανθρώπους.  Υπάρχει ακόμη μια μαρτυρία από έναν διοικητή του λόχου Στρατονομίας η οποία είναι η παρακάτω: Κλήθηκα ως διοικητής του λόχου Στρατονομίας από την πυροσβεστική να πάω άμεσα στην περιοχή διότι είχαν μεταβεί σε χρόνο μηδέν στρατιωτικοί από παρακείμενη βάση του ΝΑΤΟ (Αργυρούπολη Κιλκίς ) και προσπαθούσαν να εξαφανίσουν τα στοιχεία.  Στη φωτογραφία φαίνεται η πατούσα του τέρατος , μήκους 1,25 μέτρα , στην οποία οι Αμερικανοί στρατιωτικοί είχαν προλάβει να ρίξουν άσβεστο, με σκοπό  βέβαια να εξαφανίσουν τα στοιχεία ...   Το θέμα αποτέλεσε συζήτηση για πολλούς μήνες στη Β. Ελλάδα.  Και αν βέβαια η παραπάνω πατούσα έχει μήκος 1,25 μέτρα και το πλάσμα αυτό ήταν 12 μέτρα ψηλό, τότε τι πλάσμα μπορούσε να ήταν αυτό που η πατούσα του έχει μήκος μερικά ... χιλιόμετρα ...

Θάνατος δεν υπάρχει!

«Ψυχανεμίζουμαι πως κι η μαχόμενη ουσία πολεμάει πίσω από τα φαινόμενα να σμίξει με την καρδιά μου. Μα το σώμα στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ο νους στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ποιο είναι το χρέος μου; Να συντρίψω το σώμα, να χυθώ να σμίξω με τον Αόρατο. Να σωπάσει ο νους, ν’ ακούσω τον Αόρατο να φωνάζει. Περπατώ στ’ αφρόχειλα της άβυσσος και τρέμω. Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν. O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν’ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.» Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ως την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες:  Θάνατος δεν υπάρχει !» Ν. Καζαντζάκης - Ασκητική πηγη