Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Παιδιά με υπερφυσικές ικανότητες

Αυτό είναι ένα κολάζ από διάφορα βίντεο που δείχνουν παιδιά να επιδεικνύουν δημόσια τις υπερφυσικές τους ικανότητες που σχετίζονται με το άνοιγμα του τρίτου ματιού, ικανότητες όπως το να διαβάζουν, να κάνουν ποδήλατο, να παίζουν τρίλιζα και κυνηγητό, όλα αυτά με καλυμμένα μάτια, άρα βλέποντας με το «τρίτο μάτι».
Το «τρίτο μάτι» ή «πνευματικός οφθαλμός» θεωρείται πως είναι η όραση κατευθείαν από την ψυχή. Στους περισσότερους ανθρώπους όμως είναι ανενεργή γιατί, όπως φαίνεται, η ψυχή κοιμάται. Η αφύπνιση του τρίτου ματιού ισοδυναμεί λοιπόν με την αφύπνιση της ψυχής. Αυτή η δυνατότητα καθρεπτίζεται σε φράσεις όπως: «Αυτός ο άνθρωπος έχει ψυχή!»
Το γεγονός πως όλα αυτά τα παιδιά ζουν στην Ινδία και έχουν σχετιστεί με κάποιο είδος πνευματικής διδασκαλίας ή διαλογιστικής πρακτικής, δεν είναι τυχαίο. Τα παιδιά αυτά δεν γεννήθηκαν με αυτή την ικανότητα αλλά τους ήρθε στην πορεία. Θα περίμενε κανείς από τα δικά μας παιδιά, που, λόγω πολιτισμικού περιβάλλοντος, ενδιαφέρονται μόνο για κινητά, για ηλεκτρονικά και στο να αποκτήσουν τέτοιες ικανότητες;

Αν και αμφιβάλλω ότι τέτοιες ικανότητες μεταφράζονται σε χρήμα και κοσμική επιτυχία, ωστόσο, αν είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος έχει μια ψυχή, είναι αυτά ο μόνος στόχος που θα έπρεπε να έχει η εκπαίδευση ενός παιδιού;
Λοιπόν αυτό το βίντεο αγγίζει παράλληλα δύο περιοχές:
α) το αν η ψυχή του ατόμου είναι ξύπνια,
β) το τι κάνει μια κοινωνία ώστε η ψυχή των μελών της να ξυπνήσει. Ένα παράδειγμα αυτού του κοινωνικού περιβάλλοντος, το οποίο έχω συμπεριλάβει στο βίντεο, είναι εκπομπές στην ινδική τηλεόραση που δείχνουν τα παιδιά αυτά και την εκπαίδευση που ακολούθησαν.
Συγκρίνετέ το με παρόμοιου τύπου εκπομπές στην Ελληνική τηλεόραση και προσέξτε τη διαφορετική θεματολογία. Ίσως δεν έχουν λοιπόν λάθος όσοι λένε πως ο άνθρωπος είναι προϊόν του περιβάλλοντός του…
πηγη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΣΕΡ ΑΡΘΟΥΡ ΚΟΝΑΝ ΝΤΟΥΛ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ…

Ένα τηλεγράφημα που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες της Νέας Υόρκης τον Μάρτιο του 1936, προκάλεσε τη συγκίνηση όλων εκείνων που πίστευαν στο μυστήριο της μεταθανάτιας ζωής. Ο Ντόυλ, ο οποίος πέθανε τον Ιούλιο του 1930, λίγο πριν εκπνεύσει, είχε υποσχεθεί στους οικείους του ότι θα τους έδινε σημεία που θα αποδείκνυαν τη συνέχεια της ζωής μετά τον θάνατο και ότι θα προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί τους. Πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του και χωρίς να έχει «ακουστεί» κανένα μήνυμα του διάσημου συγγραφέα, παρά τις επίμονες προσπάθειες που κατέβαλλαν τα πιο διάσημα μέντιουμ της Ευρώπης και της Αμερικής, οι θιασώτες της αθανασίας της ψυχής είχαν αρχίσει να απογοητεύονται, ενώ οι δύσπιστοι τους περιέλουζαν με σαρκαστικά σχόλια. Το θέμα είχε σχεδόν ξεχαστεί, όταν στις 13 Μαρτίου του 1936 κατέφτασε η είδηση της εμφάνισης του Ντόυλ και μάλιστα με την παλιά ιδιότητά του, του γιατρού. Το πνεύμα του Ντόυλ έκανε διάγνωση της ασθένειας από την οποία έπασχε η σύζυγός του, η Τζιν Ελίζαμπεθ Λ...

Άγνωστο Ον στην Χρυσόπετρα Κιλκίς (Έτος 1989)

Η επόμενη φωτογραφία είναι από προσωπική μου λήψη. Ανοιξη του 1989 , στο χωριό Χρυσόπετρα Κιλκίς.  Το φαινόμενο της υλοποίησης για ελάχιστα δευτερόλεπτα ενός 12μετρου γίγαντα μπροστά σε ανθρώπους.  Υπάρχει ακόμη μια μαρτυρία από έναν διοικητή του λόχου Στρατονομίας η οποία είναι η παρακάτω: Κλήθηκα ως διοικητής του λόχου Στρατονομίας από την πυροσβεστική να πάω άμεσα στην περιοχή διότι είχαν μεταβεί σε χρόνο μηδέν στρατιωτικοί από παρακείμενη βάση του ΝΑΤΟ (Αργυρούπολη Κιλκίς ) και προσπαθούσαν να εξαφανίσουν τα στοιχεία.  Στη φωτογραφία φαίνεται η πατούσα του τέρατος , μήκους 1,25 μέτρα , στην οποία οι Αμερικανοί στρατιωτικοί είχαν προλάβει να ρίξουν άσβεστο, με σκοπό  βέβαια να εξαφανίσουν τα στοιχεία ...   Το θέμα αποτέλεσε συζήτηση για πολλούς μήνες στη Β. Ελλάδα.  Και αν βέβαια η παραπάνω πατούσα έχει μήκος 1,25 μέτρα και το πλάσμα αυτό ήταν 12 μέτρα ψηλό, τότε τι πλάσμα μπορούσε να ήταν αυτό που η πατούσα του έχει μήκος μερικά ... χιλιόμετρα ...

Θάνατος δεν υπάρχει!

«Ψυχανεμίζουμαι πως κι η μαχόμενη ουσία πολεμάει πίσω από τα φαινόμενα να σμίξει με την καρδιά μου. Μα το σώμα στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ο νους στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ποιο είναι το χρέος μου; Να συντρίψω το σώμα, να χυθώ να σμίξω με τον Αόρατο. Να σωπάσει ο νους, ν’ ακούσω τον Αόρατο να φωνάζει. Περπατώ στ’ αφρόχειλα της άβυσσος και τρέμω. Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν. O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν’ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.» Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ως την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες:  Θάνατος δεν υπάρχει !» Ν. Καζαντζάκης - Ασκητική πηγη