Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Παράξενα πλάσματα βρέθηκαν σε αρχοντικό στο Λονδίνο

Περίπου πριν από 50 χρόνια στο Λονδίνο, γκρέμιζαν παλιά αρχοντικά για την κατασκευή νέων. Σε αυτά τα αρχοντικά ήταν συμπεριλαμβανομένου και το σπίτι, που κάποτε ανήκε στον Thomas Theodore Merlin. Στο υπόγειο του κτιρίου αυτού βρέθηκαν αρκετές χιλιάδες παλιά σφραγισμένα ξύλινα κιβώτια …
Με το άνοιγμα τους οι οικοδόμοι έμειναν άναυδοι καθώς ανακάλυψαν σκελετούς και μυθικά πλάσματα (νεράιδες, βαμπίρ, κέρατα λαγοί, λυκάνθρωπους, και ούτω καθεξής).

Πολλοί ήταν αυτοί που είχαν ακούσει διάφορες ιστορίες για παράξενα και άγνωστα πλάσματα. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να αποκαλύψουμε τα μικρά μυστικά από αυτά τα πλάσματα και να σας πούμε περισσότερα για τον Thomas Theodore Merlin.
plasmata
Σε γενικές γραμμές, η ταυτότητα αυτού του προσώπου είναι εμπλεκόμενη σε διάφορους θρύλους. Είναι γνωστό ότι γεννήθηκε στο μακρινό 1782. Η μητέρα του Merlin πέθανε στη γέννα. Ανατράφηκε από τον πατέρα του αγοριού, του οποίου το όνομα ήταν Έντουαρντ. Ήταν αυτός που επηρέασε τις προοπτικές του αγοριού, καθώς ήταν λάτρης του πολύ απόκρυφου.
Ο Edward και ο γιος του ταξίδεψαν στον κόσμο συλλέγοντας διάφορα αντικείμενα. Ο Thomas επέζησε μετά το θάνατο του πατέρα του, ήταν πολύ δύσκολο, αλλά βρήκε τη δύναμη να επιστρέψει στον ακαδημαϊκό κόσμο. Ο Thomas εργάστηκε για τα σύλλεγε αντικείμενα και ξάφνιαζε συνέχεια την επιστημονική ελίτ.
plasmata1
plasmata2
plasmata3
Ο Thomas Merlin προσπάθησε να δείξει τη συλλογή του με τα πλάσματα του στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά το τοπικό συντηρητικό ακροατήριο το θεώρησε κακή ιδέα, και η περιοδεία έπρεπε να διακοπεί.
plasmata4
plasmata5
Με την πάροδο του χρόνου, το σπίτι μεταφέρθηκε στο σπίτι των παιδιών Merlin Tenbridzhskomu, φέρεται με την προϋπόθεση να μην ανοίξουν το υπόγειο. Αλλά στη δεκαετία του 1960 κάποιος το άνοιξε … Τώρα είναι ένα μουσείο του Merlin.
plasmata7

plasmata8
plasmata9
plasmata10
pronews.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΣΕΡ ΑΡΘΟΥΡ ΚΟΝΑΝ ΝΤΟΥΛ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ…

Ένα τηλεγράφημα που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες της Νέας Υόρκης τον Μάρτιο του 1936, προκάλεσε τη συγκίνηση όλων εκείνων που πίστευαν στο μυστήριο της μεταθανάτιας ζωής. Ο Ντόυλ, ο οποίος πέθανε τον Ιούλιο του 1930, λίγο πριν εκπνεύσει, είχε υποσχεθεί στους οικείους του ότι θα τους έδινε σημεία που θα αποδείκνυαν τη συνέχεια της ζωής μετά τον θάνατο και ότι θα προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί τους. Πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του και χωρίς να έχει «ακουστεί» κανένα μήνυμα του διάσημου συγγραφέα, παρά τις επίμονες προσπάθειες που κατέβαλλαν τα πιο διάσημα μέντιουμ της Ευρώπης και της Αμερικής, οι θιασώτες της αθανασίας της ψυχής είχαν αρχίσει να απογοητεύονται, ενώ οι δύσπιστοι τους περιέλουζαν με σαρκαστικά σχόλια. Το θέμα είχε σχεδόν ξεχαστεί, όταν στις 13 Μαρτίου του 1936 κατέφτασε η είδηση της εμφάνισης του Ντόυλ και μάλιστα με την παλιά ιδιότητά του, του γιατρού. Το πνεύμα του Ντόυλ έκανε διάγνωση της ασθένειας από την οποία έπασχε η σύζυγός του, η Τζιν Ελίζαμπεθ Λ...

Άγνωστο Ον στην Χρυσόπετρα Κιλκίς (Έτος 1989)

Η επόμενη φωτογραφία είναι από προσωπική μου λήψη. Ανοιξη του 1989 , στο χωριό Χρυσόπετρα Κιλκίς.  Το φαινόμενο της υλοποίησης για ελάχιστα δευτερόλεπτα ενός 12μετρου γίγαντα μπροστά σε ανθρώπους.  Υπάρχει ακόμη μια μαρτυρία από έναν διοικητή του λόχου Στρατονομίας η οποία είναι η παρακάτω: Κλήθηκα ως διοικητής του λόχου Στρατονομίας από την πυροσβεστική να πάω άμεσα στην περιοχή διότι είχαν μεταβεί σε χρόνο μηδέν στρατιωτικοί από παρακείμενη βάση του ΝΑΤΟ (Αργυρούπολη Κιλκίς ) και προσπαθούσαν να εξαφανίσουν τα στοιχεία.  Στη φωτογραφία φαίνεται η πατούσα του τέρατος , μήκους 1,25 μέτρα , στην οποία οι Αμερικανοί στρατιωτικοί είχαν προλάβει να ρίξουν άσβεστο, με σκοπό  βέβαια να εξαφανίσουν τα στοιχεία ...   Το θέμα αποτέλεσε συζήτηση για πολλούς μήνες στη Β. Ελλάδα.  Και αν βέβαια η παραπάνω πατούσα έχει μήκος 1,25 μέτρα και το πλάσμα αυτό ήταν 12 μέτρα ψηλό, τότε τι πλάσμα μπορούσε να ήταν αυτό που η πατούσα του έχει μήκος μερικά ... χιλιόμετρα ...

Θάνατος δεν υπάρχει!

«Ψυχανεμίζουμαι πως κι η μαχόμενη ουσία πολεμάει πίσω από τα φαινόμενα να σμίξει με την καρδιά μου. Μα το σώμα στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ο νους στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ποιο είναι το χρέος μου; Να συντρίψω το σώμα, να χυθώ να σμίξω με τον Αόρατο. Να σωπάσει ο νους, ν’ ακούσω τον Αόρατο να φωνάζει. Περπατώ στ’ αφρόχειλα της άβυσσος και τρέμω. Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν. O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν’ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.» Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ως την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες:  Θάνατος δεν υπάρχει !» Ν. Καζαντζάκης - Ασκητική πηγη