Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Άνδρας που ήταν κλινικά νεκρός για μία ώρα αποκαλύπτει όσα είδε

O καθηγητής Gary Wood ήταν 18 ετών όταν εκείνος και η αδελφή του είχαν ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα. Ο Δρ. Wood και η τότε μόλις 16 ετών αδελφή του, Sue, επέστρεφαν σπίτι με το αυτοκίνητο όταν συγκρούστηκαν με ένα παράνομα σταθμευμένο όχημα.
Η μικρότερη αδελφή του κ. Wood κατάφερε να σταθεί σώα και αβλαβής από τη σφοδρή σύγκρουση, σε αντίθεση με τον Gary ο οποίος υπέστη πολλαπλά και σοβαρά τραύματα, στον λάρυγγα, τις φωνητικές του χορδές, τη μύτη του και σε πολλά οστά του σώματός του.
Το πλήρωμα που έφτασε στο σημείο του σοκαριστικού ατυχήματος ανακοίνωσε πως ο κ. Wood ήταν νεκρός. Ωστόσο, ο νέος «αναστήθηκε» και μετά από 50 χρόνια περιγράφει όσα θυμάται από εκείνη τη μοιραία ημέρα.
Ο Δρ. Wood υποστηρίζει πως ενώ ήταν κλινικά νεκρός βρέθηκε στον παράδεισο. Ο ίδιος είπε χαρακτηριστικά: «Το να πεθαίνεις είναι σαν απλά να βγάζεις τα ρούχα σου και να τα πετάς σε μία γωνιά. Βγήκα έξω από το σώμα μου, αυτή την επίγεια στολή, και τότε ανυψώθηκα από την οροφή του αυτοκινήτου μου και όλη η ζωή πέρασε μπροστά μου μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα».

«Τότε βρέθηκε μέσα σε ένα μεγάλο σύννεφο που άρχισε να στροβιλίζεται κι γινόταν ολοένα και φωτεινότερο» προσέθεσε και περιέγραψε τον Παράδεισο ως μία απέραστη έκταση ειρήνης, γαλήνης και ηρεμίας.
«Στη συνέχεια το σύννεφο άνοιξε και είδα και είδα έναν τεράστιο να αιωρείται στο διάστημα και υπέθεσε ότι είναι αυτό που στην Αγία Γραφή αναφέρεται ως «παράδεισος»».
Ο Δρ. Wood έχει γράψει αρκετά βιβλία για την εμπειρία την οποία ισχυρίζεται πως έζησε και κατά την οποία – σύμφωνα με τα λεγόμενά του – συναντήθηκε με έναν άγγελο, ο οποίος ήταν τουλάχιστον 21 μέτρα πιο ψηλός κι οποίος στεκόταν μπροστά από κάποιες πύλες που το πλάτος τους εκτεινόταν περίπου σε 500 μίλια». Μιλώντας για τον άγγελο είπε επίσης: «Κρατούσε ένα μεγάλο χρυσό σπαθί και είχε σγουρά μαλλιά. Πίσω από τις πύλες, στο εσωτερικό της πόλης βρισκόταν ένας άλλος άγγελος που κρατούσε κάποια βιβλία. Oι δύο τους συνομίλησαν για λίγο μεταξύ τους και μετά μου επέτρεψαν να μπω στην πόλη».
Τότε ισχυρίζεται ότι ξεναγήθηκε στον παράδεισο από τον φίλο του. Ο Δρ. Wood είπε: «Εκεί συνάντησα τον καλύτερο φίλο μου που είχε σκοτωθεί όταν πήγαινε λύκειο από ένα χλοοκοπτικό μηχάνημα. Ο φίλος μου με ξενάγησε σε ένα υπέροχο μέρος που το αποκαλούν «παράδεισο».
«Περίπου 500 χιλιόμετρα μακριά από την αίθουσα που βρίσκεται ο θρόνος του Θεού, ο φίλος μου με πήγε σε μία αίθουσα που ονομάζεται «Αζήτητες ευλογίες». Όταν άνοιξα την πόρτα προς μεγάλη μου έκπληξη είδα ότι κάποια πόδια, αληθινά πόδια κρέμονταν από τους τοίχους. Κάθε μέρος της ανατομίας ενός ανθρώπου υπήρχε σε εκείνο το δωμάτιο και τότε ρώτησα ποια είναι η χρήση αυτού του δωματίου. » Ο Θεός πρέπει να έχει ανταλλακτικά μέλη όταν πρόκειται να κάνει ένα θαύμα», μου απάντησε ο φίλος μου.
Ο Δρ. Wood που πλέον έχει γίνει ιερέας, είπε επίσης ότι γνωρίστηκε με τον Ιησού. «Στάλθηκα πίσω για να πω στους ανθρώπους ότι ο παράδεισος υπάρχει στα αλήθεια. Ο σκοπός του κάθε ανθρώπου είναι μοναδικός στη Γη. Ο Ιησούς μου είπε ότι πρέπει να στείλω ένα συγκεκριμένο μήνυμα – ότι οι άνθρωποι πρέπει να διαφυλάσσουν το πνεύμα τους και να προσεύχονται.
Όπως αναφέρει, μετά από όσα έζησε, επέστρεψε στη Γη και είδε την μικρή του αδελφή να ουρλιάζει ελπίζοντας ότι ο Gary θα καταφέρει να παραμείνει στη ζωή.
Πηγές: Daily Expresshuffingtonpost.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΣΕΡ ΑΡΘΟΥΡ ΚΟΝΑΝ ΝΤΟΥΛ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ…

Ένα τηλεγράφημα που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες της Νέας Υόρκης τον Μάρτιο του 1936, προκάλεσε τη συγκίνηση όλων εκείνων που πίστευαν στο μυστήριο της μεταθανάτιας ζωής. Ο Ντόυλ, ο οποίος πέθανε τον Ιούλιο του 1930, λίγο πριν εκπνεύσει, είχε υποσχεθεί στους οικείους του ότι θα τους έδινε σημεία που θα αποδείκνυαν τη συνέχεια της ζωής μετά τον θάνατο και ότι θα προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί τους. Πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του και χωρίς να έχει «ακουστεί» κανένα μήνυμα του διάσημου συγγραφέα, παρά τις επίμονες προσπάθειες που κατέβαλλαν τα πιο διάσημα μέντιουμ της Ευρώπης και της Αμερικής, οι θιασώτες της αθανασίας της ψυχής είχαν αρχίσει να απογοητεύονται, ενώ οι δύσπιστοι τους περιέλουζαν με σαρκαστικά σχόλια. Το θέμα είχε σχεδόν ξεχαστεί, όταν στις 13 Μαρτίου του 1936 κατέφτασε η είδηση της εμφάνισης του Ντόυλ και μάλιστα με την παλιά ιδιότητά του, του γιατρού. Το πνεύμα του Ντόυλ έκανε διάγνωση της ασθένειας από την οποία έπασχε η σύζυγός του, η Τζιν Ελίζαμπεθ Λ...

Άγνωστο Ον στην Χρυσόπετρα Κιλκίς (Έτος 1989)

Η επόμενη φωτογραφία είναι από προσωπική μου λήψη. Ανοιξη του 1989 , στο χωριό Χρυσόπετρα Κιλκίς.  Το φαινόμενο της υλοποίησης για ελάχιστα δευτερόλεπτα ενός 12μετρου γίγαντα μπροστά σε ανθρώπους.  Υπάρχει ακόμη μια μαρτυρία από έναν διοικητή του λόχου Στρατονομίας η οποία είναι η παρακάτω: Κλήθηκα ως διοικητής του λόχου Στρατονομίας από την πυροσβεστική να πάω άμεσα στην περιοχή διότι είχαν μεταβεί σε χρόνο μηδέν στρατιωτικοί από παρακείμενη βάση του ΝΑΤΟ (Αργυρούπολη Κιλκίς ) και προσπαθούσαν να εξαφανίσουν τα στοιχεία.  Στη φωτογραφία φαίνεται η πατούσα του τέρατος , μήκους 1,25 μέτρα , στην οποία οι Αμερικανοί στρατιωτικοί είχαν προλάβει να ρίξουν άσβεστο, με σκοπό  βέβαια να εξαφανίσουν τα στοιχεία ...   Το θέμα αποτέλεσε συζήτηση για πολλούς μήνες στη Β. Ελλάδα.  Και αν βέβαια η παραπάνω πατούσα έχει μήκος 1,25 μέτρα και το πλάσμα αυτό ήταν 12 μέτρα ψηλό, τότε τι πλάσμα μπορούσε να ήταν αυτό που η πατούσα του έχει μήκος μερικά ... χιλιόμετρα ...

Θάνατος δεν υπάρχει!

«Ψυχανεμίζουμαι πως κι η μαχόμενη ουσία πολεμάει πίσω από τα φαινόμενα να σμίξει με την καρδιά μου. Μα το σώμα στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ο νους στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ποιο είναι το χρέος μου; Να συντρίψω το σώμα, να χυθώ να σμίξω με τον Αόρατο. Να σωπάσει ο νους, ν’ ακούσω τον Αόρατο να φωνάζει. Περπατώ στ’ αφρόχειλα της άβυσσος και τρέμω. Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν. O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν’ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.» Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ως την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες:  Θάνατος δεν υπάρχει !» Ν. Καζαντζάκης - Ασκητική πηγη