Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πήρε μια μεγάλη απόφαση όταν η νεκρή γιαγιά της εμφανίστηκε σε φωτογραφία!

Ζούσε σε μία προβληματική σχέση επί έξι χρόνια.
Δεν έπαιρνε όμως τη μεγάλη απόφαση να χωρίσει.
Η 34χρονη Κάρλα Άντεργουντ συζητούσε για την ταραχώδη σχέση της με τη μητέρα και τον θετό πατέρα της, σε ένα μπαρ στο Worcester της Βρετανίας. Ο πατριός της είχε μαζί του ένα καπέλο εποχής, καθώς ασχολείται με ιστορικές αναπαραστάσεις. Η Κάρλα ζήτησε να την βγάλουν μια φωτογραφία φορώντας το καπέλο.
«Τη στιγμή της φωτογραφίας, ένιωθα χαμένη. Ήμουν σε μια εξάχρονη σχέση. Αναρωτήθηκα εάν θα έπρεπε να προχωρήσω, όμως ήθελα να δω κάποιο σημάδι» δήλωσε η 34χρονη. Όταν είδε αργότερα τη φωτογραφία, δεν φανταζόταν τι θα αντίκριζε. Ήταν στο σπίτι της μητέρας της με τον αδελφό της.
Πίσω ακριβώς από το κεφάλι της, στο βάθος του μπαρ, είχε εμφανιστεί ένα γυναικείο πρόσωπο. «Δεν στεκόταν κανένας πίσω μου, όταν τραβήχτηκε η φωτογραφία» υποστηρίζει η ίδια.
Ο αδελφός της, εκπαιδευόμενο μέντιουμ, είπε ότι η αιθέρια φιγούρα ήταν το φάντασμα της γιαγιάς τους, Αϊρίν. Τα μαλλιά της φιγούρας και της γιαγιάς σε μια παλιά φωτογραφία ήταν ίδια! Η γιαγιά πέθανε το 1982 από πνευμονία, όταν η Κάρλα ήταν μωρό.
«Νιώθω ήσυχη τώρα που ξέρω ότι υπάρχει κάποιος που με προσέχει» δήλωσε η Κάρλα και πρόσθεσε: «Πιστεύω ότι όταν νιώθεις χαμένος, τα πνεύματα θα προστρέξουν σε βοήθειά σου».
Τελικά, χώρισε.
Δείτε τις φωτογραφίες στην παραπάνω gallery του Newsbomb.gr 
(Πηγή: dailymail.co.uk)

πηγη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΣΕΡ ΑΡΘΟΥΡ ΚΟΝΑΝ ΝΤΟΥΛ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ…

Ένα τηλεγράφημα που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες της Νέας Υόρκης τον Μάρτιο του 1936, προκάλεσε τη συγκίνηση όλων εκείνων που πίστευαν στο μυστήριο της μεταθανάτιας ζωής. Ο Ντόυλ, ο οποίος πέθανε τον Ιούλιο του 1930, λίγο πριν εκπνεύσει, είχε υποσχεθεί στους οικείους του ότι θα τους έδινε σημεία που θα αποδείκνυαν τη συνέχεια της ζωής μετά τον θάνατο και ότι θα προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί τους. Πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του και χωρίς να έχει «ακουστεί» κανένα μήνυμα του διάσημου συγγραφέα, παρά τις επίμονες προσπάθειες που κατέβαλλαν τα πιο διάσημα μέντιουμ της Ευρώπης και της Αμερικής, οι θιασώτες της αθανασίας της ψυχής είχαν αρχίσει να απογοητεύονται, ενώ οι δύσπιστοι τους περιέλουζαν με σαρκαστικά σχόλια. Το θέμα είχε σχεδόν ξεχαστεί, όταν στις 13 Μαρτίου του 1936 κατέφτασε η είδηση της εμφάνισης του Ντόυλ και μάλιστα με την παλιά ιδιότητά του, του γιατρού. Το πνεύμα του Ντόυλ έκανε διάγνωση της ασθένειας από την οποία έπασχε η σύζυγός του, η Τζιν Ελίζαμπεθ Λ...

Άγνωστο Ον στην Χρυσόπετρα Κιλκίς (Έτος 1989)

Η επόμενη φωτογραφία είναι από προσωπική μου λήψη. Ανοιξη του 1989 , στο χωριό Χρυσόπετρα Κιλκίς.  Το φαινόμενο της υλοποίησης για ελάχιστα δευτερόλεπτα ενός 12μετρου γίγαντα μπροστά σε ανθρώπους.  Υπάρχει ακόμη μια μαρτυρία από έναν διοικητή του λόχου Στρατονομίας η οποία είναι η παρακάτω: Κλήθηκα ως διοικητής του λόχου Στρατονομίας από την πυροσβεστική να πάω άμεσα στην περιοχή διότι είχαν μεταβεί σε χρόνο μηδέν στρατιωτικοί από παρακείμενη βάση του ΝΑΤΟ (Αργυρούπολη Κιλκίς ) και προσπαθούσαν να εξαφανίσουν τα στοιχεία.  Στη φωτογραφία φαίνεται η πατούσα του τέρατος , μήκους 1,25 μέτρα , στην οποία οι Αμερικανοί στρατιωτικοί είχαν προλάβει να ρίξουν άσβεστο, με σκοπό  βέβαια να εξαφανίσουν τα στοιχεία ...   Το θέμα αποτέλεσε συζήτηση για πολλούς μήνες στη Β. Ελλάδα.  Και αν βέβαια η παραπάνω πατούσα έχει μήκος 1,25 μέτρα και το πλάσμα αυτό ήταν 12 μέτρα ψηλό, τότε τι πλάσμα μπορούσε να ήταν αυτό που η πατούσα του έχει μήκος μερικά ... χιλιόμετρα ...

Θάνατος δεν υπάρχει!

«Ψυχανεμίζουμαι πως κι η μαχόμενη ουσία πολεμάει πίσω από τα φαινόμενα να σμίξει με την καρδιά μου. Μα το σώμα στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ο νους στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ποιο είναι το χρέος μου; Να συντρίψω το σώμα, να χυθώ να σμίξω με τον Αόρατο. Να σωπάσει ο νους, ν’ ακούσω τον Αόρατο να φωνάζει. Περπατώ στ’ αφρόχειλα της άβυσσος και τρέμω. Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν. O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν’ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.» Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ως την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες:  Θάνατος δεν υπάρχει !» Ν. Καζαντζάκης - Ασκητική πηγη