Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Είδαμε Άγγελο!!!

Ήμασταν 4 άτομα μέσα στο αυτοκίνητο. Μαζί και η μητέρα μου.
Η ώρα ήταν τρείς τα μεσάνυχτα.
Νωρίς είχαμε επισκεφθεί ένα φίλο που έμενε στον Τρίλοφο και συζητούσαμε μεταφυσικά θέματα.
Κάτσαμε αρκετές ώρες.
Όταν ήρθε η ώρα να φύγουμε μας είπε ο φίλος τον οποίο είχαμε επισκεφθεί (και να είναι καλά εκεί που είναι διότι δεν ζεί πια)...
ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ ΑΔΕΡΦΙΑ ΜΟΥ.
 Πήρε ένα κρασοπότηρο μέχρι την μέση με νερό.
Έβγαλε έναν μικρό ξύλινο σταυρό που κρεμόταν στο λαιμό του με δέρμα, το βούτηξε 3 φορές μέσα στο νερό, ψιθύρισε κάτι λόγια τα οποία αν και έβλεπα το στόμα του δεν μπορούσα να καταλάβω τίποτα, ήπιε μία γουλιά και το υπόλοιπό το έδωσε σε μας τους 4 να πιούμε κι εμείς απο μία γουλιά.

Μας είπε καλό ταξίδι και τα τελευταία του λόγια ήταν.
Τώρα στην επιστροφή θα έχετε και συνοδεία.
Χαιρετηθήκαμε και στον δρόμο της επιστροφής αναρωτιόμασταν τι να είναι, γρήγορα όμως ξεχαστήκαμε γιατί απο το ένα θέμα πηγαίναμε στο άλλο και είχαμε απορροφηθεί απο τις μεταφυσικές συζητήσεις μας.
Λίγο πρίν φτάσουμε στον προορισμό μας, σταματήσαμε σε ένα φανάρι όπου μετά θα στρίβαμε να μπούμε στην πόλη μας απο εκεί όπου είχαμε ξεκινήσει αρχικώς.
Ημασταν το μοναδικό αυτοκίνητο εκείνη την ώρα καθότι ήταν και αρκετά αργά.
Στα δεξιά μου υπήρχε ένα μικρό δασάκι με μνημείο των μουσών.
Όπως θα δείτε και στην φωτογραφία παρακάτω. την οποία την κατέβασα απο το google .




Απο εκεί μέσα, βγήκε λοιπόν ένας μεγάλος κάτασπρος κύκνος, ο οποίος πέρασε μπροστά απο το παμπρίζ του αυτοκινήτου πρός τα αριστερά.
Τότε όλοι αναρωτηθήκαμε μόλις είδαμε να βγαίνει αυτός ο "κύκνος" πως είναι δυνατόν τέτοια ώρα να πετάει ένα πουλί και συγκεκριμένα του είδους που είδαμε όλοι μας.
Ήρθε λοιπόν αυτός ο "κύκνος" και σταμάτησε στην πλευρά ακριβως του οδηγού μαζεύοντας με μία κίνηση τα μακριά φτερά του.
Και γίνοντας το σώμα του ένα μακρύ άσπρο φόρεμα με πτυχές.
Μεταμορφώθηκε σε άγγελο με κάτασπρα φτερά.
Σκύβω να δω απο το παράθυρο πρός τα πάνω και δεν έβλεπα μορφή. Ήταν πανίψηλο.
Δεν μπορούσα με καμία δύναμη να δω το πρόσωπό του.
Μετά πήγαμε σπίτι και πάλι συζητούσαμε τι, ποιός άγγελος να είναι μέχρι το πρωί χωρίς να μπορούμε να βγάλουμε άκρη.
Αργότερα την ίδια μέρα πήρα τηλέφωνο αυτόν τον φίλο μου και του είπα με έκπληξη και ευχαρίστηση για τον άγγελο που όπως είχε πει κάτι θα μας συνοδέψει
Ρώτησα να μάθω περισσότερα και μου είπε μόνο ένα όνομα .
Ο άγγελος Τοβίτ ή Τωβίας.
Δεν θυμάμαι ακριβώς και δυστυχώς εκεί που το είχα καταγράψει με τις μετακομίσεις έχω χάσει πολλά πράγματά μου.
Απο τότε, ψάχνω να βρω ποιος άγγελος είναι αυτός.
Το μόνο που κατάφερα να μάθω, είναι πως ο Τοβίας ήταν ένας άντρας που είχε για συνοδοιπόρο τον Ραφαήλ.
Τίποτα άλλο δεν μπόρεσα να βρω.
Αν κάποιος έχει κάτι ακουστά θα χαρώ να μάθω.πηγη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΣΕΡ ΑΡΘΟΥΡ ΚΟΝΑΝ ΝΤΟΥΛ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ…

Ένα τηλεγράφημα που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες της Νέας Υόρκης τον Μάρτιο του 1936, προκάλεσε τη συγκίνηση όλων εκείνων που πίστευαν στο μυστήριο της μεταθανάτιας ζωής. Ο Ντόυλ, ο οποίος πέθανε τον Ιούλιο του 1930, λίγο πριν εκπνεύσει, είχε υποσχεθεί στους οικείους του ότι θα τους έδινε σημεία που θα αποδείκνυαν τη συνέχεια της ζωής μετά τον θάνατο και ότι θα προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί τους. Πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του και χωρίς να έχει «ακουστεί» κανένα μήνυμα του διάσημου συγγραφέα, παρά τις επίμονες προσπάθειες που κατέβαλλαν τα πιο διάσημα μέντιουμ της Ευρώπης και της Αμερικής, οι θιασώτες της αθανασίας της ψυχής είχαν αρχίσει να απογοητεύονται, ενώ οι δύσπιστοι τους περιέλουζαν με σαρκαστικά σχόλια. Το θέμα είχε σχεδόν ξεχαστεί, όταν στις 13 Μαρτίου του 1936 κατέφτασε η είδηση της εμφάνισης του Ντόυλ και μάλιστα με την παλιά ιδιότητά του, του γιατρού. Το πνεύμα του Ντόυλ έκανε διάγνωση της ασθένειας από την οποία έπασχε η σύζυγός του, η Τζιν Ελίζαμπεθ Λ...

Άγνωστο Ον στην Χρυσόπετρα Κιλκίς (Έτος 1989)

Η επόμενη φωτογραφία είναι από προσωπική μου λήψη. Ανοιξη του 1989 , στο χωριό Χρυσόπετρα Κιλκίς.  Το φαινόμενο της υλοποίησης για ελάχιστα δευτερόλεπτα ενός 12μετρου γίγαντα μπροστά σε ανθρώπους.  Υπάρχει ακόμη μια μαρτυρία από έναν διοικητή του λόχου Στρατονομίας η οποία είναι η παρακάτω: Κλήθηκα ως διοικητής του λόχου Στρατονομίας από την πυροσβεστική να πάω άμεσα στην περιοχή διότι είχαν μεταβεί σε χρόνο μηδέν στρατιωτικοί από παρακείμενη βάση του ΝΑΤΟ (Αργυρούπολη Κιλκίς ) και προσπαθούσαν να εξαφανίσουν τα στοιχεία.  Στη φωτογραφία φαίνεται η πατούσα του τέρατος , μήκους 1,25 μέτρα , στην οποία οι Αμερικανοί στρατιωτικοί είχαν προλάβει να ρίξουν άσβεστο, με σκοπό  βέβαια να εξαφανίσουν τα στοιχεία ...   Το θέμα αποτέλεσε συζήτηση για πολλούς μήνες στη Β. Ελλάδα.  Και αν βέβαια η παραπάνω πατούσα έχει μήκος 1,25 μέτρα και το πλάσμα αυτό ήταν 12 μέτρα ψηλό, τότε τι πλάσμα μπορούσε να ήταν αυτό που η πατούσα του έχει μήκος μερικά ... χιλιόμετρα ...

Θάνατος δεν υπάρχει!

«Ψυχανεμίζουμαι πως κι η μαχόμενη ουσία πολεμάει πίσω από τα φαινόμενα να σμίξει με την καρδιά μου. Μα το σώμα στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ο νους στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ποιο είναι το χρέος μου; Να συντρίψω το σώμα, να χυθώ να σμίξω με τον Αόρατο. Να σωπάσει ο νους, ν’ ακούσω τον Αόρατο να φωνάζει. Περπατώ στ’ αφρόχειλα της άβυσσος και τρέμω. Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν. O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν’ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.» Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ως την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες:  Θάνατος δεν υπάρχει !» Ν. Καζαντζάκης - Ασκητική πηγη