Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

πιμήκη κρανία: Ένα παγκόσμιο φαινόμενο

Τα επιμήκη κρανία είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο. Ερευνητές σε όλον τον πλανήτη έχουν ανακαλύψει μυστηριώδη επιμήκη κρανία που αψηφούν εξήγηση και λογική.
Πολλοί αναφέρουν αυτές τις ανακαλύψεις σαν απαγορευμένη αρχαιολογία, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι είναι μέρος της απαγορευμένης ιστορίας της ανθρωπότητας.
Αλλά γιατί απαγορεύεται η ιστορία; Το παράξενο θέμα της κρανιακής παραμόρφωσης έχει αποφευχθεί πλήρως από τους μελετητές που αρνούνται να αναζητήσουν την αλήθεια.
Γιατί οι αρχαίοι πολιτισμοί σε όλο τον κόσμο έκαναν πράξη μια διαδικασία με την οποία δημιουργούσαν τεχνητά επιμήκη ανθρώπινα κρανία; Ποια ήταν η εξωτερική επίδραση που πριν από χιλιάδες χρόνια οδήγησε τους ανθρώπους από την Ασία, την Αμερική και άλλα μέρη του κόσμου για να ασκήσουν μια τέτοια παράξενη διαδικασία;
craneos-patacas-piedra-del-misterio
Είναι πιθανό ότι πριν από χιλιάδες χρόνια, μία προηγμένη ανθρώπινη φυλή να κατοικούσε στον πλανήτη μας και να διέθετε επιμήκη κρανία; Είναι πιθανό ότι οι αρχαίοι άνθρωποι προσπάθησαν να μιμηθούν την παραμόρφωση του κρανίου, επειδή είδαν μια φυλή από προηγμένα όντα που είχαν επιμήκη κρανία;
Το επίμηκες φαινόμενο των κρανίων δεν είναι μία απομονωμένη, απόδειξη γι ‘αυτό είναι αμέτρητα τα κρανία που έχουν ανακαλυφθεί σε όλες τις γωνιές του πλανήτη.
Είναι σαν τους ανθρώπους από όλο τον κόσμο, είδαν κάποιο είδος των προηγμένων και εξελιγμένων πολιτισμών, πριν από χιλιάδες χρόνια, και αποφάσισαν να μιμηθούν την εμφάνιση και τη συμπεριφορά τους.
Το φαινόμενο αυτό έχει γίνει ένα από τα πιο αινιγματικά θέματα για τους αρχαιολόγους σε όλο τον κόσμο που φαίνεται να αποφεύγουν πάση θυσία, να εξερευνήσουν τις δεκάδες χιλιάδες επιμήκη κρανία που ανακαλύφθηκαν σε όλο τον κόσμο: το Μεξικό, το Περού, τη Βολιβία, την Αίγυπτο ακόμα και σε τμήματα της Ασίας.
Ανάμεσα στα πιο συναρπαστικά παραδείγματα επιμήκη κρανίων είναι τα λεγόμενα κρανία του Παράκας που ανακαλύφθηκαν στην επαρχία Pisco στην περιφέρεια Inca στη νότια ακτή του Περού. Ήταν μία πρωτοποριακή ανακάλυψη σε έναν μαζικό τάφο το 1928 από τον Julio Tello.\

Πιστεύεται ότι είναι περίπου 3.000 ετών, ενώ εξετάσεις DNA αποκάλυψαν συναρπαστικά αποτελέσματα που υποδηλώνουν ότι δεν προέρχονται από τον άνθρωπο, αλλά ένα εντελώς νέο είδος.
q
Ο ερευνητής και συγγραφέας Brien Foerster από το από μουσείο του Παράκας μας λέει πολλά για τα αινιγματικά κρανία:
Το μιτοχονδριακό γονιδίωμα των κρανίων περιείχε πρωτοφανείς μεταλλάξεις, που δεν παρατηρούνται κανονικά, στους ανθρώπους, στα πρωτεύοντα θηλαστικά αλλά και σε οποιοδήποτε γνωστό ζώο μέχρι στιγμής. Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτές οι διαφοροποιήσεις υποδηλώνουν την ύπαρξη ενός άγνωστου είδους ανθρώπου, που απέχει κατά πολύ από τους πρόγονους του σύγχρονου ανθρώπου. Οι ερευνητές θεωρούν πως αυτό το άγνωστο είδος ήταν τόσο διαφορετικό σε γενετικό επίπεδο, που πιθανόν να μην μπορούσε να αναμιχθεί με άλλα είδη ανθρώπων. -Brien Foerster
Αλλά τα κρανία Παράκας είναι τίποτα αλλά συνηθισμένο.
Στην πραγματικότητα, έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο κρανιακός όγκος τους είναι έως και 25% μεγαλύτερος και 60% βαρύτερος από τα συμβατικά ανθρώπινα κρανία. Και υπάρχουν ακόμα περισσότερα. Το ανθρώπινο κρανίο αποτελείται από δύο βρεγματικά οστά που βρίσκονται μεταξύ του μετωπιαίου και ινιακής, που σχηματίζουν τις πλευρές του κρανίου. Τα κρανία του Παράκας έχουν μόνο ένα.
Για να κατανοήσουμε την αλήθεια πίσω από το φαινόμενο των επιμήκη κρανίων, πρέπει να δούμε την επιστήμη, την ιστορία και την προέλευση της ανθρωπότητας από μια εντελώς διαφορετική σκοπιά, που δεν επηρεάζεται από κύρια δόγματα και σχέδια . Μόνο τότε, θα καταλάβουμε την ιστορία και τη ζωή των αρχαίων πολιτισμών που κατοικούσαν χιλιάδες χρόνια πριν στον πλανήτη μας.
πηγη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΣΕΡ ΑΡΘΟΥΡ ΚΟΝΑΝ ΝΤΟΥΛ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ…

Ένα τηλεγράφημα που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες της Νέας Υόρκης τον Μάρτιο του 1936, προκάλεσε τη συγκίνηση όλων εκείνων που πίστευαν στο μυστήριο της μεταθανάτιας ζωής. Ο Ντόυλ, ο οποίος πέθανε τον Ιούλιο του 1930, λίγο πριν εκπνεύσει, είχε υποσχεθεί στους οικείους του ότι θα τους έδινε σημεία που θα αποδείκνυαν τη συνέχεια της ζωής μετά τον θάνατο και ότι θα προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί τους. Πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του και χωρίς να έχει «ακουστεί» κανένα μήνυμα του διάσημου συγγραφέα, παρά τις επίμονες προσπάθειες που κατέβαλλαν τα πιο διάσημα μέντιουμ της Ευρώπης και της Αμερικής, οι θιασώτες της αθανασίας της ψυχής είχαν αρχίσει να απογοητεύονται, ενώ οι δύσπιστοι τους περιέλουζαν με σαρκαστικά σχόλια. Το θέμα είχε σχεδόν ξεχαστεί, όταν στις 13 Μαρτίου του 1936 κατέφτασε η είδηση της εμφάνισης του Ντόυλ και μάλιστα με την παλιά ιδιότητά του, του γιατρού. Το πνεύμα του Ντόυλ έκανε διάγνωση της ασθένειας από την οποία έπασχε η σύζυγός του, η Τζιν Ελίζαμπεθ Λ...

Άγνωστο Ον στην Χρυσόπετρα Κιλκίς (Έτος 1989)

Η επόμενη φωτογραφία είναι από προσωπική μου λήψη. Ανοιξη του 1989 , στο χωριό Χρυσόπετρα Κιλκίς.  Το φαινόμενο της υλοποίησης για ελάχιστα δευτερόλεπτα ενός 12μετρου γίγαντα μπροστά σε ανθρώπους.  Υπάρχει ακόμη μια μαρτυρία από έναν διοικητή του λόχου Στρατονομίας η οποία είναι η παρακάτω: Κλήθηκα ως διοικητής του λόχου Στρατονομίας από την πυροσβεστική να πάω άμεσα στην περιοχή διότι είχαν μεταβεί σε χρόνο μηδέν στρατιωτικοί από παρακείμενη βάση του ΝΑΤΟ (Αργυρούπολη Κιλκίς ) και προσπαθούσαν να εξαφανίσουν τα στοιχεία.  Στη φωτογραφία φαίνεται η πατούσα του τέρατος , μήκους 1,25 μέτρα , στην οποία οι Αμερικανοί στρατιωτικοί είχαν προλάβει να ρίξουν άσβεστο, με σκοπό  βέβαια να εξαφανίσουν τα στοιχεία ...   Το θέμα αποτέλεσε συζήτηση για πολλούς μήνες στη Β. Ελλάδα.  Και αν βέβαια η παραπάνω πατούσα έχει μήκος 1,25 μέτρα και το πλάσμα αυτό ήταν 12 μέτρα ψηλό, τότε τι πλάσμα μπορούσε να ήταν αυτό που η πατούσα του έχει μήκος μερικά ... χιλιόμετρα ...

Θάνατος δεν υπάρχει!

«Ψυχανεμίζουμαι πως κι η μαχόμενη ουσία πολεμάει πίσω από τα φαινόμενα να σμίξει με την καρδιά μου. Μα το σώμα στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ο νους στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ποιο είναι το χρέος μου; Να συντρίψω το σώμα, να χυθώ να σμίξω με τον Αόρατο. Να σωπάσει ο νους, ν’ ακούσω τον Αόρατο να φωνάζει. Περπατώ στ’ αφρόχειλα της άβυσσος και τρέμω. Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν. O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν’ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.» Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ως την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες:  Θάνατος δεν υπάρχει !» Ν. Καζαντζάκης - Ασκητική πηγη