Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Λύθηκε το μυστήριο με τους παράξενους ήχους της γης;

Τα τελευταία χρόνια, σε ολόκληρο τον πλανήτη και σε διαφορετικές περιοχές κάθε φορά, ακούγονται παράδοξοι θόρυβοι που τρομοκρατούν όσους τους ακούν και τους "πιάνεται η ψυχή". 
Η πιο εύκολη απάντηση που δίνεται είναι ότι πρόκειται για τους αγγέλλους της Αποκάλυψης και ότι οι ήχοι αυτοί προέρχονται από τον ουρανό. 





Αλλά τι πραγματικά μπορεί να συμβαίνει;   
Αν και πολλές προσπάθειες έχουν γίνει προκειμένου να εξηγηθεί το φαινόμενο, καμία απάντηση δεν φαίνεται να ευσταθεί και να είναι η κατάλληλη. 
Ακόμη και η ίδια NASA, η οποία εξηγεί ότι μπορεί να είναι θόρυβοι του περιβάλλοντος από τη Γη, καθώς ο πλανήτης εκπέμπει «φυσικές εκπομπές ραδιοφώνου», δεν μπορεί να αποδείξει τη θεωρία της. 
Πρόσφατα πάλι, μέσα στις αρχές του 2016, τέτοια Μουγκρητά της Γης, ακούστηκαν στην Κωνσταντινούπολη και ενδεχομένως στην Ζάκυνθο. 
  Τι συμβαίνει τελικά; Οι Θιβετιανοί μοναχοί που διαλογίζονται σε μια σπηλιά για μεγάλο χρονικό διάστημα λένε ότι, οι μυστηριώδεις ήχοι που ακούγονται ήδη από το 2011, προέρχονται από το εσωτερικό της γης. 
Εξηγούν, μάλιστα, ότι κάποια πνεύματα μεταδίδουν τηλεπαθητικά αυτούς τους ήχους ως προειδοποίηση ότι κάτι σημαντικό πρόκειται να συμβεί σύντομα. 

Αλλά μπορεί να είναι κάποια πνεύματα υπεύθυνα για τους αλλόκοτους ήχους; Μπορεί να είναι αυτά που φυσούν τις σάλπιγγες της Αποκάλυψης;  
 H Linda Moulton Howe, ένας άνθρωπος που προσπάθησε να φέρει στο φως την συγκάλυψη για την πυραμίδα στην Αλάσκα, στο όρος McKinley μιλώντας με άνθρωπο του αμερικάνικου στρατού, κάνει και πάλι μία εκ βάθους έρευνα σχετικά με τους ανατριχιαστικούς ήχους που ακούγονται σαν μουγκρητά, σαν σάλπιγγες ή σαν επιθανάτιους ρόγχους.  

 Σύμφωνα με την έρευνά της, η πηγή των ήχων αυτών προέρχεται από το εσωτερικό της Γης. Πράγματι, φαίνεται πως κάτι συμβαίνει στον εσωτερικό πυρήνα της Γης και έχει να κάνει με τους μαγνητικούς πόλους και την αλλαγή τους, γεγονός που περιλαμβάνει "ανακύκλωση" των μετάλλων στο μανδύα της Γης.  
 Οι μυστηριώδεις ήχοι, ουσιαστικά δημιουργούνται μέσα στον μανδύα από μεγάλες ηλεκτροστατικές εκκενώσεις ενέργειας οι οποίες σπρώχνονται μέσα από το φλοιό της Γης προς τα έξω, εκπέμπονται ως υπόηχοι, φτάνουν ή διαπερνούν την ιονόσφαιρα και στη συνέχεια ανακάμπτουν σε χαμηλότερη συχνότητα την οποία μπορούμε να ακούσουμε και να αισθανθούμε σαν δονήσεις. 
Δηλαδή, με πιο απλά λόγια, υπάρχει μία ενέργεια που ανακατεύεται στο εσωτερικό της Γης, βγαίνει από μέσα χωρίς να την ακούμε και περνώντας στην ιονόσφαιρα επιστρέφει πίσω σε μας με τον τρόπο ακριβώς που την ακούμε ή την αισθανόμαστε. 
  Παράλληλα, φαίνεται πως υπάρχει μια αλλαγή στην ταχύτητα της κίνησης του μανδύα, η οποία επηρεάζει την μαγνητική αγωγιμότητα. 
Αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να περιλαμβάνει την αποδυνάμωση και την ενίσχυση των ανωμαλιών του μαγνητικού πεδίου παρόμοια με την τελευταία σημαντική μετατόπιση των πόλων.   Δεδομένου ότι η Γη έχει καθυστερήσει για μια μετατόπιση των πόλων, όλοι αυτοί οι περίεργοι ήχοι και οι ακραίες καιρικές συνθήκες θα μπορούσαν να είναι μερικά σημάδια μιας διαδικασίας που βρίσκεται σε εξέλιξη και που ενδεχομένως θα μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερη αστάθεια των οικοσυστημάτων μας με δυσάρεστες ή ακόμη και καταστροφικές συνέπειες για την ανθρωπότητα. 
Πάντως, το φαινόμενο των αποκρουστικών ήχων δεν είναι σύγχρονο. 
Στην αρχαιότητα ακούγονταν τέτοιοι θόρυβοι.
 Ο Διόδωρος θεωρεί πως έχουν να κάνουν με την αλλαγή γενιάς -σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει καμία σχέση με την μετατόπιση των πόλων.

 Ωστόσο, αυτές οι δύο θεωρίες, του Διόδωρου και της Linda Moulton Howe, μπορεί να έχουν μία κάποια κοινή συνισταμένη; Ίσως. Ίσως, πάλι και όχι. Το μέλλον είναι κοντά... - 

Πηγή
πηγη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΣΕΡ ΑΡΘΟΥΡ ΚΟΝΑΝ ΝΤΟΥΛ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ…

Ένα τηλεγράφημα που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες της Νέας Υόρκης τον Μάρτιο του 1936, προκάλεσε τη συγκίνηση όλων εκείνων που πίστευαν στο μυστήριο της μεταθανάτιας ζωής. Ο Ντόυλ, ο οποίος πέθανε τον Ιούλιο του 1930, λίγο πριν εκπνεύσει, είχε υποσχεθεί στους οικείους του ότι θα τους έδινε σημεία που θα αποδείκνυαν τη συνέχεια της ζωής μετά τον θάνατο και ότι θα προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί τους. Πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του και χωρίς να έχει «ακουστεί» κανένα μήνυμα του διάσημου συγγραφέα, παρά τις επίμονες προσπάθειες που κατέβαλλαν τα πιο διάσημα μέντιουμ της Ευρώπης και της Αμερικής, οι θιασώτες της αθανασίας της ψυχής είχαν αρχίσει να απογοητεύονται, ενώ οι δύσπιστοι τους περιέλουζαν με σαρκαστικά σχόλια. Το θέμα είχε σχεδόν ξεχαστεί, όταν στις 13 Μαρτίου του 1936 κατέφτασε η είδηση της εμφάνισης του Ντόυλ και μάλιστα με την παλιά ιδιότητά του, του γιατρού. Το πνεύμα του Ντόυλ έκανε διάγνωση της ασθένειας από την οποία έπασχε η σύζυγός του, η Τζιν Ελίζαμπεθ Λ...

Άγνωστο Ον στην Χρυσόπετρα Κιλκίς (Έτος 1989)

Η επόμενη φωτογραφία είναι από προσωπική μου λήψη. Ανοιξη του 1989 , στο χωριό Χρυσόπετρα Κιλκίς.  Το φαινόμενο της υλοποίησης για ελάχιστα δευτερόλεπτα ενός 12μετρου γίγαντα μπροστά σε ανθρώπους.  Υπάρχει ακόμη μια μαρτυρία από έναν διοικητή του λόχου Στρατονομίας η οποία είναι η παρακάτω: Κλήθηκα ως διοικητής του λόχου Στρατονομίας από την πυροσβεστική να πάω άμεσα στην περιοχή διότι είχαν μεταβεί σε χρόνο μηδέν στρατιωτικοί από παρακείμενη βάση του ΝΑΤΟ (Αργυρούπολη Κιλκίς ) και προσπαθούσαν να εξαφανίσουν τα στοιχεία.  Στη φωτογραφία φαίνεται η πατούσα του τέρατος , μήκους 1,25 μέτρα , στην οποία οι Αμερικανοί στρατιωτικοί είχαν προλάβει να ρίξουν άσβεστο, με σκοπό  βέβαια να εξαφανίσουν τα στοιχεία ...   Το θέμα αποτέλεσε συζήτηση για πολλούς μήνες στη Β. Ελλάδα.  Και αν βέβαια η παραπάνω πατούσα έχει μήκος 1,25 μέτρα και το πλάσμα αυτό ήταν 12 μέτρα ψηλό, τότε τι πλάσμα μπορούσε να ήταν αυτό που η πατούσα του έχει μήκος μερικά ... χιλιόμετρα ...

Θάνατος δεν υπάρχει!

«Ψυχανεμίζουμαι πως κι η μαχόμενη ουσία πολεμάει πίσω από τα φαινόμενα να σμίξει με την καρδιά μου. Μα το σώμα στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ο νους στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ποιο είναι το χρέος μου; Να συντρίψω το σώμα, να χυθώ να σμίξω με τον Αόρατο. Να σωπάσει ο νους, ν’ ακούσω τον Αόρατο να φωνάζει. Περπατώ στ’ αφρόχειλα της άβυσσος και τρέμω. Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν. O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν’ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.» Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ως την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες:  Θάνατος δεν υπάρχει !» Ν. Καζαντζάκης - Ασκητική πηγη