Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Succubus πιάστηκε στην κάμερα

Για να μην βάλουμε απλά το βίντεο που έχουμε βρει χωρίς να κάνουμε μία μικρή αναφορά στο τι είναι τα Succubus, θα δανειστούμε ένα μικρό άρθρο το οποίο υπάρχει στην βικιπαίδεια για να κατανοήσουν κι αυτοί που δεν γνωρίζουν τι είναι αυτά τα πνεύματα...




Η σούκουμπους (λατ. succubus, πληθυντικός succubi), συνήθως γνωστή μαζί με την αρσενική της έκφανση, ίνκουμπους, είναι θηλυκός δαίμονας που επισκέπτεται τους άντρες ενόσω κοιμούνται και προχωρεί σε σεξουαλική επαφή μαζί τους
Συχνά παρουσιάζεται ως γοητευτική παρουσία, κυρίως σε πιο σύγχρονες απεικονίσεις, ωστόσο παλιότερα, και επειδή υφίσταται σε παραδόσεις διαφορετικών λαών, θεωρούνταν άσχημη και προκαλούσε φόβο με το δαιμονικό παρουσιαστικό της καθώς απεικονιζόταν με ουρά και φτερά, παρόμοια με της νυχτερίδας.
Σύμφωνα με το σύγγραμμα Malleus Maleficarum του 1486, η σούκουμπους απομυζεί το σπέρμα των ανδρών που σαγηνεύει, το οποίο χρησιμοποιεί ο ίνκουμπους για να αφήσει εγκύους τις γυναίκες που γοητεύει αυτός. Έτσι εξηγούνταν η γέννηση παιδιών δαιμόνων, καθώς υπήρχε η αντίληψη ότι οι δαίμονες δεν μπορούσαν να αναπαραχθούν.
Ως μια από τις πιο γνωστές succubus θεωρείται η Λίλιθ. Στην Καμπάλα, τέσσερις σούκουμπι ζευγάρωσαν με τον αρχάγγελοΣαμαήλ: η Λίλιθ, η Αγκράτ Μπατ Μαχλάτ, η Νααμάχ και η Εϊσέθ Ζενουνίμ. Σε μεταγενέστερες ιστορίες, η σούκουμπους πήρε τη μορφή σειρήνας.
Σύμφωνα με ένα θρύλο, ο ίνκουμπους (εφιάλτης στα λατινικά) και η σουκούμπους ήταν έκπτωτοι άγγελοι. Επίσης, υπάρχει και η ιστορία της Μεριντιάνα, μιας σούκουμπους που δεν ήταν μοχθηρή, αντιθέτως βοήθησε τον Πάπα Σιλβέστρο Β' να ανελιχθεί στην ιεραρχία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
βιντεο.....Τώρα βέβαια αν θέλετε να εμβαθύνεται στο θέμα και να βρείτε περισσότερα για τα ίνκουμπους και σούκουμπους, δεν έχετε παρά να ψάξετε στο διαδίκτυο και θα βρείτε πολλές αναφορές!!
πηγη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΣΕΡ ΑΡΘΟΥΡ ΚΟΝΑΝ ΝΤΟΥΛ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ…

Ένα τηλεγράφημα που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες της Νέας Υόρκης τον Μάρτιο του 1936, προκάλεσε τη συγκίνηση όλων εκείνων που πίστευαν στο μυστήριο της μεταθανάτιας ζωής. Ο Ντόυλ, ο οποίος πέθανε τον Ιούλιο του 1930, λίγο πριν εκπνεύσει, είχε υποσχεθεί στους οικείους του ότι θα τους έδινε σημεία που θα αποδείκνυαν τη συνέχεια της ζωής μετά τον θάνατο και ότι θα προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί τους. Πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του και χωρίς να έχει «ακουστεί» κανένα μήνυμα του διάσημου συγγραφέα, παρά τις επίμονες προσπάθειες που κατέβαλλαν τα πιο διάσημα μέντιουμ της Ευρώπης και της Αμερικής, οι θιασώτες της αθανασίας της ψυχής είχαν αρχίσει να απογοητεύονται, ενώ οι δύσπιστοι τους περιέλουζαν με σαρκαστικά σχόλια. Το θέμα είχε σχεδόν ξεχαστεί, όταν στις 13 Μαρτίου του 1936 κατέφτασε η είδηση της εμφάνισης του Ντόυλ και μάλιστα με την παλιά ιδιότητά του, του γιατρού. Το πνεύμα του Ντόυλ έκανε διάγνωση της ασθένειας από την οποία έπασχε η σύζυγός του, η Τζιν Ελίζαμπεθ Λ...

Άγνωστο Ον στην Χρυσόπετρα Κιλκίς (Έτος 1989)

Η επόμενη φωτογραφία είναι από προσωπική μου λήψη. Ανοιξη του 1989 , στο χωριό Χρυσόπετρα Κιλκίς.  Το φαινόμενο της υλοποίησης για ελάχιστα δευτερόλεπτα ενός 12μετρου γίγαντα μπροστά σε ανθρώπους.  Υπάρχει ακόμη μια μαρτυρία από έναν διοικητή του λόχου Στρατονομίας η οποία είναι η παρακάτω: Κλήθηκα ως διοικητής του λόχου Στρατονομίας από την πυροσβεστική να πάω άμεσα στην περιοχή διότι είχαν μεταβεί σε χρόνο μηδέν στρατιωτικοί από παρακείμενη βάση του ΝΑΤΟ (Αργυρούπολη Κιλκίς ) και προσπαθούσαν να εξαφανίσουν τα στοιχεία.  Στη φωτογραφία φαίνεται η πατούσα του τέρατος , μήκους 1,25 μέτρα , στην οποία οι Αμερικανοί στρατιωτικοί είχαν προλάβει να ρίξουν άσβεστο, με σκοπό  βέβαια να εξαφανίσουν τα στοιχεία ...   Το θέμα αποτέλεσε συζήτηση για πολλούς μήνες στη Β. Ελλάδα.  Και αν βέβαια η παραπάνω πατούσα έχει μήκος 1,25 μέτρα και το πλάσμα αυτό ήταν 12 μέτρα ψηλό, τότε τι πλάσμα μπορούσε να ήταν αυτό που η πατούσα του έχει μήκος μερικά ... χιλιόμετρα ...

Θάνατος δεν υπάρχει!

«Ψυχανεμίζουμαι πως κι η μαχόμενη ουσία πολεμάει πίσω από τα φαινόμενα να σμίξει με την καρδιά μου. Μα το σώμα στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ο νους στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ποιο είναι το χρέος μου; Να συντρίψω το σώμα, να χυθώ να σμίξω με τον Αόρατο. Να σωπάσει ο νους, ν’ ακούσω τον Αόρατο να φωνάζει. Περπατώ στ’ αφρόχειλα της άβυσσος και τρέμω. Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν. O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν’ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.» Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ως την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες:  Θάνατος δεν υπάρχει !» Ν. Καζαντζάκης - Ασκητική πηγη