Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

τα 5 πιο στοιχειωμένα μέρη της Αθήνας

Πάρε φακό και διάβαινε

1. Το Σπήλαιο της Πεντέλης


Στη νοτιοδυτική πλευρά του όρους Πεντέλη και σε υψόμετρο 720 μ., βορειοανατολικά του λεκανοπεδίου Αττικής. Έγινε γνωστή και ως Σπηλιά του Νταβέλη, αν και παίζει ο λήσταρχος να μην έχει πατήσει ποτέ το πόδι του στο σπήλαιο. 

Περίεργα φώτα και παρουσίες, σκιές, φωνές, έντονο μαγνητικό πεδίο, αυξημένα σε σχέση με το φυσιολογικό επίπεδα ραδιενέργειας, στρατιωτικός αποκλεισμός της περιοχής για μια τριετία, σφράγισμα της σπηλιάς για αδιευκρίνηστους λόγους… Κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς, αλλά κάτι δεν πάει καλά με αυτό το μέρος.

2. Το σανατόριο της Πάρνηθας

Το βλέπεις στα αριστερά σου κάθε φορά που ανεβαίνεις στο καζίνο για να παίξεις ρουλέτα. Στέκει εκεί παρατημένο και μυστήριο περισσότερο από τρεις δεκαετίες. Σε αυτό νοσηλεύονταν άτομα με φυματίωση (ανάμεσά τους και ο Γιάννης Ρίτσος). Δωμάτια άδεια και σκοτεινά, γεμάτα απορρίματα. Τοίχοι με συνθήματα και περίεργες ταγκιές. 

Ανεβαίνουν πολλοί που αγαπάνε τα μεταφυσικά και δεν είναι λίγες οι μαρτυρίες για απότομες μεταβολές της θερμοκρασίας προς το ψυχρότερο, για την παρουσία ενός μικρού κοριτσιού με λευκή ρόμπα που τριγυρνά στους διαδρόμους, όπως επίσης και για διάφορες φωνές που προέρχονται από το εσωτερικό του. Η αλήθεια είναι πως και μόνο που το κοιτάζεις μέσα από το αμάξι, σου βγάζει κάτι απόκοσμο. Φαντάσου να μπεις μέσα…

3. Η Βίλα Καζούλη

Το θαυμάσιο αυτό οικοδόμημα που δεσπόζει στην Κηφισιά, χτίστηκε το 1902 από τον εύπορο έμπορο Νίκο Καζούλη και θεωρείται ένα από τα πλέον στοιχειωμένα μέρη της πόλης. Χτισμένο στην περιοχή του παλιού τουρκικού νεκροταφείου (“Τούρκικα Μνήματα”), χρησιμοποιήθηκε το 1940 από του Γερμανούς ως φρουραρχείο των SS. Δεκάδες αντιστασιακοί βασανίστηκαν στο υπόγειό της, ενώ πολλοί από αυτούς άφησαν μέσα στην επάυλη την τελευταία τους πνοή. Λέγεται δε πως 12 εξ αυτών θάφτηκαν στον κήπο της βίλας. 

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αναφέρουν ότι όταν περνούν από έξω, ιδιαίτερα αφότου έχει πέσει ο ήλιος, νιώθουν μία απόκοσμη αίσθηση και μια ανεξήγητη κρυάδα η οποία διαπερνά ολόκληρο τους το σώμα.

4. Η Βίλα Λασκαρίδου

φήνουμε την Κηφισιά και κατηφορίζουμε στην πιο λαϊκή Καλλιθέα και συγκεκριμένα στην οδό Λασκαρίδου. Στο διώροφο κτίριο που σχεδιάστηκε από τον μέγιστο Τσίλερ, έμενε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα η ζωγράφος Σοφία Λασκαρίδου. Με την οποία ήταν σφόδρα ερωτευμένος ο μεγάλος έλληνας ποιητής, λογοτέχνης και διανοητής Περικλής Γιαννόπουλος. 

Η άρνηση της Λασκαρίδου στην πρόταση γάμου του -παρά το γεγονός ότι τον αγαπούσε κι αυτή το ίδιο παθολογικά- λέγεται πως ήταν ένας από τους βασικούς λόγους που οδήγησαν τον Γιαννόπουλο σε αυτοκτονία. Γεμάτη από τύψεις, η νεαρή καλλιτέχνις κλείστηκε στο σπίτι της. Στην κυριολεξία, καθώς σφράγισε τις πόρτες και περιφερόταν μέχρι το τέλος της στα δωμάτιά του.

Μετά το θάνατό της, γείτονες και περαστικοί ορκίζονται πως όχι μόνο έχουν ακούσει αλλά έχουν δει κιόλας το φάντασμά της να περιφέρεται στο κτίριο μουρμουρίζοντας μονότονα και μελαγχολικά το όνομα του Γιαννόπουλου.

5. Ο Πύργος της οδού Σμολένσκυ 4

Μεταφερόμαστε ακόμη πιο νότια και συγκεκριμένα στο Νέο Φάληρο. Εκεί διέμενε κάποτε ο εύπορος έμπορος υφασμάτων και γόνος αριστοκρατικής οικογένειας, Καρτάλης. Μεγαλομανής από παιδική ηλικία, είχε βάλει σκοπό ζωής να αποκτήσει κάποιο μεγάλο αξίωμα. Παρά τα πλούτη του, όμως, πέθανε ρακένδυτος. Έχοντας χάσει τα λογικά του, περιφερόταν μέσα στον πύργο μοναχός του, ώσπου άφησε την τελευταία του πνοή. Κάποιοι, μάλιστα, λένε πως τον έφαγαν κυριολεκτικά οι αρουραίοι…

Με αυτά και με αυτά, ο κυρ Καρτάλης έχει εμφανιστεί σύμφωνα με μαρτυρίες (ωραία λέξη το “μαρτυρίες”, κουκουλώνει τα πάντα!) αρκετές φορές στα παραθύρια του Πύργου, φωνάζοντας στους περαστικούς να φύγουν από την ιδιοκτησία του.
πηγη

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΣΕΡ ΑΡΘΟΥΡ ΚΟΝΑΝ ΝΤΟΥΛ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ…

Ένα τηλεγράφημα που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες της Νέας Υόρκης τον Μάρτιο του 1936, προκάλεσε τη συγκίνηση όλων εκείνων που πίστευαν στο μυστήριο της μεταθανάτιας ζωής. Ο Ντόυλ, ο οποίος πέθανε τον Ιούλιο του 1930, λίγο πριν εκπνεύσει, είχε υποσχεθεί στους οικείους του ότι θα τους έδινε σημεία που θα αποδείκνυαν τη συνέχεια της ζωής μετά τον θάνατο και ότι θα προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί τους. Πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του και χωρίς να έχει «ακουστεί» κανένα μήνυμα του διάσημου συγγραφέα, παρά τις επίμονες προσπάθειες που κατέβαλλαν τα πιο διάσημα μέντιουμ της Ευρώπης και της Αμερικής, οι θιασώτες της αθανασίας της ψυχής είχαν αρχίσει να απογοητεύονται, ενώ οι δύσπιστοι τους περιέλουζαν με σαρκαστικά σχόλια. Το θέμα είχε σχεδόν ξεχαστεί, όταν στις 13 Μαρτίου του 1936 κατέφτασε η είδηση της εμφάνισης του Ντόυλ και μάλιστα με την παλιά ιδιότητά του, του γιατρού. Το πνεύμα του Ντόυλ έκανε διάγνωση της ασθένειας από την οποία έπασχε η σύζυγός του, η Τζιν Ελίζαμπεθ Λ...

Άγνωστο Ον στην Χρυσόπετρα Κιλκίς (Έτος 1989)

Η επόμενη φωτογραφία είναι από προσωπική μου λήψη. Ανοιξη του 1989 , στο χωριό Χρυσόπετρα Κιλκίς.  Το φαινόμενο της υλοποίησης για ελάχιστα δευτερόλεπτα ενός 12μετρου γίγαντα μπροστά σε ανθρώπους.  Υπάρχει ακόμη μια μαρτυρία από έναν διοικητή του λόχου Στρατονομίας η οποία είναι η παρακάτω: Κλήθηκα ως διοικητής του λόχου Στρατονομίας από την πυροσβεστική να πάω άμεσα στην περιοχή διότι είχαν μεταβεί σε χρόνο μηδέν στρατιωτικοί από παρακείμενη βάση του ΝΑΤΟ (Αργυρούπολη Κιλκίς ) και προσπαθούσαν να εξαφανίσουν τα στοιχεία.  Στη φωτογραφία φαίνεται η πατούσα του τέρατος , μήκους 1,25 μέτρα , στην οποία οι Αμερικανοί στρατιωτικοί είχαν προλάβει να ρίξουν άσβεστο, με σκοπό  βέβαια να εξαφανίσουν τα στοιχεία ...   Το θέμα αποτέλεσε συζήτηση για πολλούς μήνες στη Β. Ελλάδα.  Και αν βέβαια η παραπάνω πατούσα έχει μήκος 1,25 μέτρα και το πλάσμα αυτό ήταν 12 μέτρα ψηλό, τότε τι πλάσμα μπορούσε να ήταν αυτό που η πατούσα του έχει μήκος μερικά ... χιλιόμετρα ...

Θάνατος δεν υπάρχει!

«Ψυχανεμίζουμαι πως κι η μαχόμενη ουσία πολεμάει πίσω από τα φαινόμενα να σμίξει με την καρδιά μου. Μα το σώμα στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ο νους στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ποιο είναι το χρέος μου; Να συντρίψω το σώμα, να χυθώ να σμίξω με τον Αόρατο. Να σωπάσει ο νους, ν’ ακούσω τον Αόρατο να φωνάζει. Περπατώ στ’ αφρόχειλα της άβυσσος και τρέμω. Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν. O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν’ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.» Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ως την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες:  Θάνατος δεν υπάρχει !» Ν. Καζαντζάκης - Ασκητική πηγη