Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Διαμαντένιες ατμόσφαιρες και βροχοπτώσεις πολύτιμων λίθων

Μη βιαστείτε να πάρετε μεγάλο καλάθι: η διαμαντοβροχή απέχει πολλά έτη φωτός από τη Γη. Οι καιρικές συνθήκες του Διαστήματος αποκαλύπτονται ιδιαίτερα απρόσμενες.

Ο αριθμός των πλανητών στο Σύμπαν είναι πρακτικά ανυπολόγιστος: υπάρχουν πολλές εκατοντάδες δισεκατομμύρια πλανήτες σε κάθε γαλαξία και υπάρχουν εκατοντάδες δισεκατομμύρια γαλαξίες!

Παρά τα ασύλληπτα αυτά νούμερα, τα οποία συνηγορούν υπέρ του αντιθέτου, οι επιστήμονες μέχρι πρόσφατα θεωρούσαν ότι τα πλανητικά συστήματα που σχηματίζονται γύρω από τα μητρικά άστρα στους γαλαξίες είναι λίγο-πολύ πανομοιότυπα σε δομή αλλά και σύνθεση με το δικό μας ηλιακό σύστημα. Με άλλα λόγια, δεν περίμεναν να βρουν και πολύ διαφορετικά πράγματα στις ατμόσφαιρες των εξωπλανητών, των πλανητών που βρίσκονται εκτός του δικού μας ηλιακού συστήματος.

Όπως αναφέρεται σε άρθρο της εφημερίδας Το Βήμα, η εντύπωση αυτή άλλαξε βαθμηδόν κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών και σε αυτό συνέβαλε καθοριστικά ο στόλος των διαστημικών τηλεσκοπίων, σε συνδυασμό με τη συνεχή βελτίωση των δυνατοτήτων των επίγειων τηλεσκοπίων. Ετσι, η συνεχής αποκάλυψη νέων πλανητικών δεδομένων κατέδειξε ότι οι επιστήμονες είχαν πέσει έξω και ότι το κοσμικό εργοστάσιο παραγωγής πλανητών διαθέτει έναν τεράστιο κατάλογο διαφορετικών ειδών τον οποίο μόλις τώρα αρχίζουμε να  διατρέχουμε. Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις πριν από λίγες ημέρες έπιασε πονοκέφαλος την παγκόσμια αστρονομική κοινότητα όταν ανακοινώθηκε η ανακάλυψη ενός εξωπλανήτη που σύμφωνα με τα υπάρχοντα πλανητικά μοντέλα δεν έπρεπε να... υπάρχει!


in.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΣΕΡ ΑΡΘΟΥΡ ΚΟΝΑΝ ΝΤΟΥΛ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ…

Ένα τηλεγράφημα που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες της Νέας Υόρκης τον Μάρτιο του 1936, προκάλεσε τη συγκίνηση όλων εκείνων που πίστευαν στο μυστήριο της μεταθανάτιας ζωής. Ο Ντόυλ, ο οποίος πέθανε τον Ιούλιο του 1930, λίγο πριν εκπνεύσει, είχε υποσχεθεί στους οικείους του ότι θα τους έδινε σημεία που θα αποδείκνυαν τη συνέχεια της ζωής μετά τον θάνατο και ότι θα προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί τους. Πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του και χωρίς να έχει «ακουστεί» κανένα μήνυμα του διάσημου συγγραφέα, παρά τις επίμονες προσπάθειες που κατέβαλλαν τα πιο διάσημα μέντιουμ της Ευρώπης και της Αμερικής, οι θιασώτες της αθανασίας της ψυχής είχαν αρχίσει να απογοητεύονται, ενώ οι δύσπιστοι τους περιέλουζαν με σαρκαστικά σχόλια. Το θέμα είχε σχεδόν ξεχαστεί, όταν στις 13 Μαρτίου του 1936 κατέφτασε η είδηση της εμφάνισης του Ντόυλ και μάλιστα με την παλιά ιδιότητά του, του γιατρού. Το πνεύμα του Ντόυλ έκανε διάγνωση της ασθένειας από την οποία έπασχε η σύζυγός του, η Τζιν Ελίζαμπεθ Λ...

Άγνωστο Ον στην Χρυσόπετρα Κιλκίς (Έτος 1989)

Η επόμενη φωτογραφία είναι από προσωπική μου λήψη. Ανοιξη του 1989 , στο χωριό Χρυσόπετρα Κιλκίς.  Το φαινόμενο της υλοποίησης για ελάχιστα δευτερόλεπτα ενός 12μετρου γίγαντα μπροστά σε ανθρώπους.  Υπάρχει ακόμη μια μαρτυρία από έναν διοικητή του λόχου Στρατονομίας η οποία είναι η παρακάτω: Κλήθηκα ως διοικητής του λόχου Στρατονομίας από την πυροσβεστική να πάω άμεσα στην περιοχή διότι είχαν μεταβεί σε χρόνο μηδέν στρατιωτικοί από παρακείμενη βάση του ΝΑΤΟ (Αργυρούπολη Κιλκίς ) και προσπαθούσαν να εξαφανίσουν τα στοιχεία.  Στη φωτογραφία φαίνεται η πατούσα του τέρατος , μήκους 1,25 μέτρα , στην οποία οι Αμερικανοί στρατιωτικοί είχαν προλάβει να ρίξουν άσβεστο, με σκοπό  βέβαια να εξαφανίσουν τα στοιχεία ...   Το θέμα αποτέλεσε συζήτηση για πολλούς μήνες στη Β. Ελλάδα.  Και αν βέβαια η παραπάνω πατούσα έχει μήκος 1,25 μέτρα και το πλάσμα αυτό ήταν 12 μέτρα ψηλό, τότε τι πλάσμα μπορούσε να ήταν αυτό που η πατούσα του έχει μήκος μερικά ... χιλιόμετρα ...

Θάνατος δεν υπάρχει!

«Ψυχανεμίζουμαι πως κι η μαχόμενη ουσία πολεμάει πίσω από τα φαινόμενα να σμίξει με την καρδιά μου. Μα το σώμα στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ο νους στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ποιο είναι το χρέος μου; Να συντρίψω το σώμα, να χυθώ να σμίξω με τον Αόρατο. Να σωπάσει ο νους, ν’ ακούσω τον Αόρατο να φωνάζει. Περπατώ στ’ αφρόχειλα της άβυσσος και τρέμω. Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν. O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν’ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.» Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ως την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες:  Θάνατος δεν υπάρχει !» Ν. Καζαντζάκης - Ασκητική πηγη