Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Dighton Rock: ένας μυστηριώδης βράχος

Ο Dighton Rock το 1893 - πηγή

Ο Dighton Rock αποτέλεσε αντικείμενο περιέργειας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ότι οι ΗΠΑ είναι χώρα. Το 1690 ο αιδεσιμότατος Cotton Mather έγραψε:

"Ανάμεσα στα άλλα περίεργα πράγματα της Νέας Αγγλίας, ένα είναι ένας ισχυρός βράχος, σε μια κάθετη πλευρά ενός ποταμού, η οποία σε μια παλίρροια καλύπτεται, υπάρχουν βαθιές εγχαράξεις, κανένας δεν ξέρει για το πώς ή το πότε έγιναν, σχεδόν 10 πόδια μήκους και ενός ποδιού φάρδος, γεμάτος με παράξενους χαρακτήρες..."



Ο Seth Eastman στον Dighton Rock το 1853 - πηγή

Μέχρι το 1783, ο κόσμος έκανε διάφορες υποθέσεις για την προέλευση του βράχου. Ο ακαδημαϊκός Ezrz Stiles πείστηκε ότι ο βράχος ήταν έργο των αρχαίων Φοινίκων. Αργότερα, κάποιοι υπέθεσαν πως ήταν έργο των Βίκινγκ, μετά των πρώτων Πορτογάλων και πρόσφατα οι Κινέζοι.

Ο Dighton Rock στον Taunton River στις αρχές του 1850 - πηγή

Παρά τα τόσα χρόνια υποθέσεων, τα ανάγλυφα πάνω στο βράχο δεν έχουν ακόμη εξηγηθεί οριστικά. Οι πιο πιθανές υποθέσεις τα αποδίδουν στους ιθαγενείς της Αμερικής ή στον Πορτογάλο εξερευνητή Miguel Cortereal. Οι υποστηρικτές των προ-Κολόμβου εξερευνήσεων της Αμερικής από Βίκινγκς, Φοίνικες, και ούτω καθεξής, συνεχίζουν να υποστηρίζουν ότι οι επιγραφές είναι αποδεικτικά στοιχεία.

Ο Dighton Rock έχει μετακινηθεί από την αρχική του θέση στον κοντινό ποταμού Τόντον, σε ένα μικρό μουσείο στο Dighton Rock State Park.




3otiko.blogspot.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΣΕΡ ΑΡΘΟΥΡ ΚΟΝΑΝ ΝΤΟΥΛ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ…

Ένα τηλεγράφημα που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες της Νέας Υόρκης τον Μάρτιο του 1936, προκάλεσε τη συγκίνηση όλων εκείνων που πίστευαν στο μυστήριο της μεταθανάτιας ζωής. Ο Ντόυλ, ο οποίος πέθανε τον Ιούλιο του 1930, λίγο πριν εκπνεύσει, είχε υποσχεθεί στους οικείους του ότι θα τους έδινε σημεία που θα αποδείκνυαν τη συνέχεια της ζωής μετά τον θάνατο και ότι θα προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί τους. Πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του και χωρίς να έχει «ακουστεί» κανένα μήνυμα του διάσημου συγγραφέα, παρά τις επίμονες προσπάθειες που κατέβαλλαν τα πιο διάσημα μέντιουμ της Ευρώπης και της Αμερικής, οι θιασώτες της αθανασίας της ψυχής είχαν αρχίσει να απογοητεύονται, ενώ οι δύσπιστοι τους περιέλουζαν με σαρκαστικά σχόλια. Το θέμα είχε σχεδόν ξεχαστεί, όταν στις 13 Μαρτίου του 1936 κατέφτασε η είδηση της εμφάνισης του Ντόυλ και μάλιστα με την παλιά ιδιότητά του, του γιατρού. Το πνεύμα του Ντόυλ έκανε διάγνωση της ασθένειας από την οποία έπασχε η σύζυγός του, η Τζιν Ελίζαμπεθ Λ...

Άγνωστο Ον στην Χρυσόπετρα Κιλκίς (Έτος 1989)

Η επόμενη φωτογραφία είναι από προσωπική μου λήψη. Ανοιξη του 1989 , στο χωριό Χρυσόπετρα Κιλκίς.  Το φαινόμενο της υλοποίησης για ελάχιστα δευτερόλεπτα ενός 12μετρου γίγαντα μπροστά σε ανθρώπους.  Υπάρχει ακόμη μια μαρτυρία από έναν διοικητή του λόχου Στρατονομίας η οποία είναι η παρακάτω: Κλήθηκα ως διοικητής του λόχου Στρατονομίας από την πυροσβεστική να πάω άμεσα στην περιοχή διότι είχαν μεταβεί σε χρόνο μηδέν στρατιωτικοί από παρακείμενη βάση του ΝΑΤΟ (Αργυρούπολη Κιλκίς ) και προσπαθούσαν να εξαφανίσουν τα στοιχεία.  Στη φωτογραφία φαίνεται η πατούσα του τέρατος , μήκους 1,25 μέτρα , στην οποία οι Αμερικανοί στρατιωτικοί είχαν προλάβει να ρίξουν άσβεστο, με σκοπό  βέβαια να εξαφανίσουν τα στοιχεία ...   Το θέμα αποτέλεσε συζήτηση για πολλούς μήνες στη Β. Ελλάδα.  Και αν βέβαια η παραπάνω πατούσα έχει μήκος 1,25 μέτρα και το πλάσμα αυτό ήταν 12 μέτρα ψηλό, τότε τι πλάσμα μπορούσε να ήταν αυτό που η πατούσα του έχει μήκος μερικά ... χιλιόμετρα ...

Θάνατος δεν υπάρχει!

«Ψυχανεμίζουμαι πως κι η μαχόμενη ουσία πολεμάει πίσω από τα φαινόμενα να σμίξει με την καρδιά μου. Μα το σώμα στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ο νους στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ποιο είναι το χρέος μου; Να συντρίψω το σώμα, να χυθώ να σμίξω με τον Αόρατο. Να σωπάσει ο νους, ν’ ακούσω τον Αόρατο να φωνάζει. Περπατώ στ’ αφρόχειλα της άβυσσος και τρέμω. Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν. O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν’ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.» Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ως την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες:  Θάνατος δεν υπάρχει !» Ν. Καζαντζάκης - Ασκητική πηγη