Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τον πρώτο αμφίβιο σαρκοβόρο δεινόσαυρο, που έμοιαζε λίγο με κύκνο και λίγο με πάπια, ανακάλυψαν παλαιοντολόγοι

Τον πρώτο αμφίβιο σαρκοβόρο δεινόσαυρο, που έμοιαζε λίγο με κύκνο και λίγο με πάπια, ανακάλυψαν παλαιοντολόγοι στην έρημο Γκόμπι της νότιας Μογγολίας.

Ο ασυνήθιστος δεινόσαυρος (Halszkaraptor escuilliei ή εν συντομία Halszka) ζούσε στην Κρητιδική περίοδο, πριν από περίπου 75 εκατομμύρια χρόνια, και περνούσε, τουλάχιστον ένα μέρος του χρόνου του, στο νερό.
   
Ο λαιμός του έμοιαζε με κύκνου και τα μπροστινά πόδια του με πάπιας, ενώ το σώμα του διέθετε και άλλα περίεργα χαρακτηριστικά, που θυμίζουν ένα μείγμα υδρόβιου ερπετού και πουλιού.
   
Οι ευρωπαίοι, καναδοί και μογγόλοι ερευνητές, με επικεφαλής τον Αντρέα Γκάου του ιταλικού Γεωλογικού και Παλαιοντολογικού Μουσείου «Τζιοβάνι Καπελίνι» της Μπολόνια, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature", πραγματοποίησαν τρισδιάστατη ανάλυση του σκελετού του απολιθώματος στις εγκαταστάσεις του Ευρωπαϊκού Συγχρότρου (μικροτομογραφία ακτίνων-Χ πολλαπλής ανάλυσης).

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι πρόκειται για ένα άγνωστο έως σήμερα είδος αμφίβιου θηρόποδου, που περπατούσε στα δύο του πόδια όταν βρισκόταν στην ξηρά. Από την άλλη, χρησιμοποιούσε τόσο τα πόδια του σαν της πάπιας, που διέθεταν φονικά δρεπανόμορφα νύχια, όσο και το μακρύ λαιμό του κύκνου, αφενός για να προχωρά και να κάνει ελιγμούς μέσα στο νερό και αφετέρου για να κυνηγά την τροφή του.
   
Το νέο απολίθωμα, μαζί με δύο άλλα αινιγματικά απολιθώματα, δημιουργούν μια νέα υποοικογένεια δεινοσαύρων (Halszkaraptorinae), συγγενική με τον Βελοσιράπτορα (Velociraptor).
   
Ενώ τα θηρόποδα, που περιλαμβάνουν όλους τους σαρκοβόρους δεινόσαυρους (Τυρανόσαυρο, Βελοσιράπτορα κ.ά.), είχαν γίνει ο φόβος και ο τρόμος στην ξηρά, δεν είχαν καταφέρει να κυριαρχήσουν αντίστοιχα στο νερό. Όμως, η νέα ανακάλυψη δείχνει ότι μερικά τουλάχιστον θηρόποδα είχαν κάνει τις αναγκαίες ανατομικές αλλαγές, ώστε να μπορούν να προσαρμοστούν και σε υδρόβια περιβάλλοντα.
in.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΣΕΡ ΑΡΘΟΥΡ ΚΟΝΑΝ ΝΤΟΥΛ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ…

Ένα τηλεγράφημα που δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες της Νέας Υόρκης τον Μάρτιο του 1936, προκάλεσε τη συγκίνηση όλων εκείνων που πίστευαν στο μυστήριο της μεταθανάτιας ζωής. Ο Ντόυλ, ο οποίος πέθανε τον Ιούλιο του 1930, λίγο πριν εκπνεύσει, είχε υποσχεθεί στους οικείους του ότι θα τους έδινε σημεία που θα αποδείκνυαν τη συνέχεια της ζωής μετά τον θάνατο και ότι θα προσπαθούσε να επικοινωνήσει μαζί τους. Πέντε χρόνια μετά τον θάνατό του και χωρίς να έχει «ακουστεί» κανένα μήνυμα του διάσημου συγγραφέα, παρά τις επίμονες προσπάθειες που κατέβαλλαν τα πιο διάσημα μέντιουμ της Ευρώπης και της Αμερικής, οι θιασώτες της αθανασίας της ψυχής είχαν αρχίσει να απογοητεύονται, ενώ οι δύσπιστοι τους περιέλουζαν με σαρκαστικά σχόλια. Το θέμα είχε σχεδόν ξεχαστεί, όταν στις 13 Μαρτίου του 1936 κατέφτασε η είδηση της εμφάνισης του Ντόυλ και μάλιστα με την παλιά ιδιότητά του, του γιατρού. Το πνεύμα του Ντόυλ έκανε διάγνωση της ασθένειας από την οποία έπασχε η σύζυγός του, η Τζιν Ελίζαμπεθ Λ...

Άγνωστο Ον στην Χρυσόπετρα Κιλκίς (Έτος 1989)

Η επόμενη φωτογραφία είναι από προσωπική μου λήψη. Ανοιξη του 1989 , στο χωριό Χρυσόπετρα Κιλκίς.  Το φαινόμενο της υλοποίησης για ελάχιστα δευτερόλεπτα ενός 12μετρου γίγαντα μπροστά σε ανθρώπους.  Υπάρχει ακόμη μια μαρτυρία από έναν διοικητή του λόχου Στρατονομίας η οποία είναι η παρακάτω: Κλήθηκα ως διοικητής του λόχου Στρατονομίας από την πυροσβεστική να πάω άμεσα στην περιοχή διότι είχαν μεταβεί σε χρόνο μηδέν στρατιωτικοί από παρακείμενη βάση του ΝΑΤΟ (Αργυρούπολη Κιλκίς ) και προσπαθούσαν να εξαφανίσουν τα στοιχεία.  Στη φωτογραφία φαίνεται η πατούσα του τέρατος , μήκους 1,25 μέτρα , στην οποία οι Αμερικανοί στρατιωτικοί είχαν προλάβει να ρίξουν άσβεστο, με σκοπό  βέβαια να εξαφανίσουν τα στοιχεία ...   Το θέμα αποτέλεσε συζήτηση για πολλούς μήνες στη Β. Ελλάδα.  Και αν βέβαια η παραπάνω πατούσα έχει μήκος 1,25 μέτρα και το πλάσμα αυτό ήταν 12 μέτρα ψηλό, τότε τι πλάσμα μπορούσε να ήταν αυτό που η πατούσα του έχει μήκος μερικά ... χιλιόμετρα ...

Θάνατος δεν υπάρχει!

«Ψυχανεμίζουμαι πως κι η μαχόμενη ουσία πολεμάει πίσω από τα φαινόμενα να σμίξει με την καρδιά μου. Μα το σώμα στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ο νους στέκεται ανάμεσα και μας χωρίζει. Ποιο είναι το χρέος μου; Να συντρίψω το σώμα, να χυθώ να σμίξω με τον Αόρατο. Να σωπάσει ο νους, ν’ ακούσω τον Αόρατο να φωνάζει. Περπατώ στ’ αφρόχειλα της άβυσσος και τρέμω. Δυο φωνές μέσα μου παλεύουν. O νους: «Γιατί να χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν’ αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.» Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ως την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: «Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν’ αρνιέσαι ό,τι θωρούν τα μάτια σου! Να πεθαίνεις και να λες:  Θάνατος δεν υπάρχει !» Ν. Καζαντζάκης - Ασκητική πηγη